باسمه تعالی

دو روز پیش دولت ونزوئلا موفق شد دو نفر آمریکایی را، که در حال هک شبکه‌های مخابراتی برای پخش ویروس در شبکه‌ برق، بودند دستگیر کند. این اتفاق بسیار مهم بود؛ به این دلیل که امکان راه‌اندازی مجدد حدود ۷۱٪ از شبکه برق، در ظرف یک روز، را فراهم کرد. اگر حملات تروریستی به تأسیسات برق را بشود کنترل کرد، در چند روز آینده میزان پوشش شبکه برق به ۸۵٪ میرسد. هنوز مشخص نیست که آیا ترانسفورمرهای ۵۰ مگاواتی بزرگ در آتش‌سوزی Sub Station ها سوخته‌اند و یا ترانسفورمرهای دیگر؟ اگر ترانسفورمرهای اصلی نسوخته باشند، در دو هفته آینده می‌شود ۹۵٪ شبکه برق را راه‌اندازی کرد.

حمله‌ای که انجام شد، تنها سایبری نبود. بلکه خرابکاری و بمب‌گذاری در تأسیسات نیز رخ داده است. حتی گزارش شده که پهپادهای کوچک و ارزان، برای ریختن رشته‌های سیم نازک و هادی جریان برق، روی کابل‌های فشار قوی و ترانسفورمرهای اصلی، بکار گرفته شده بودند. وقتی این رشته‌ها به کابل‌ها برخورد کنند، باعث اتصال کوتاه کابلها و جرقه بین آن‌ها میشوند. این حادثه فشار زیادی روی ترانسفورمرها می‌آورد و باعث آتش‌سوزی آن‌ها میشود. اگر سیستم‌های ایمنی توسط ویروس‌ها از کار افتاده باشند، احتمال خسارات بیشتر میشود.

باسمه تعالی

در این وبلاگ مطالبی که به یادگیری هنر «زندگی مقاومتی» کمک میکند، را با همین تگ مشخص کرده‌ام.

حدود ۱۲ سال پیش جزوه‌ای را با عنوان «مهارتهای لازم برای گذار از شرایط اضطراری و بحرانی» نوشتم؛ و دلیل این کار این بود که چنین راهنماهایی به زبان فارسی وجود نداشت. قاعدتاً سازمان پدافند غیر عامل، مانند همه سازمان‌های مشابه در بقیه کشورهای دنیا، باید چنین راهنمایی را در اختیار مردم قرار دهد و آنها را به یادگیری هنر «زندگی مقاومتی» تشویق کند. اما ظاهراً چنین کاری اصلاً در سیاست کلی این سازمان جایی ندارد. این جزوه مقدماتی را در لینک زیر میشود یافت:

باسمه تعالی

قطعی سراسری برق در ونزوئلا، در اثر حمله سایبری، وارد روز چهارم شده است. هیچ‌کس باور نمیکرد که حمله سایبری بتواند تا این مقدار مخرب باشد؛ چون فرض بر این بود که می‌شود به سرعت راه مقابله را پیدا کرد و یا با اقدام تلافی‌جویانه، مهاجم را پشیمان کرد. ۶ سال پیش که در مقاله‌ای درباره ضعف‌های ذاتی تکنولوژی مدرن نوشته بودم، آن مطالب خیلی بدبینانه به نظر می‌آمد.[1] اما وقایع ونزوئلا نشان دهنده این است که باید آن مطالب را جدی گرفت و پیدا کردن راه‌های مقابله با چنین شرایطی را در اولویت اول قرار داد.

خلاصه وضعیت جاری، به نقل از Hal Turner، چنین است:[2]

باسمه تعالی

تصویری که رسانه‌های دنیا به عموم مردم القاء میکنند، این است که مشکل ونزوئلا دولت سوسیالیستی است که توان رسیدگی به امور این کشور را ندارد؛ همه تجهیزات قدیمی و کهنه است، و کسی نیست که کشور را نوسازی و آباد کند.

درحالی که این تصویر اصلاً درست نیست. مشکل ونزوئلا این است که سعی کرده تمام شبکه برق خود را با پیشرفته‌ترین تجهیزات مدرن جایگزین کند. همین مطلب باعث شده که امکان حمله سایبری گسترده به این شبکه بوجود بیاید.

باسمه تعالی

قطعی برق در ونزوئلا، در اثر حمله سایبری، به بیش از ۴۰ ساعت رسیده است. نحوه عمل ویروس‌هایی که در این حمله سایبری استفاده شده، مانند Stuxnet است. این ویروس فقط بعضی از ورودی و خروجی ‌های سیستم کنترل را هدف قرار میدهد و باعث می‌شود بخاطر غلط خواندن اطلاعات سنسورها، و یا فرمان کنترل غلط، سیستم از کنترل خارج شده، صدمه ببیند. از حدود ۷ سال پیش که این ویروس را اسرائیل بر علیه تأسیسات غنی‌سازی ایران استفاده کرد، کشورهای زیادی، از جمله ژاپن، در اثر شیوع این ویروس صدمه دیده‌اند

باسمه تعالی

حدود ۲ سال پیش در مقاله‌ای درباره مجموعه افشاگری‌های ویکی‌لیکس با عنوان Vault 7 مطلبی نوشته بودم.[1] در طی این مدت اطلاعات خیلی زیادی درباره این ماجرا پخش شد؛ و مشخص شد که سازمان سیا، برای دور زدن قانون در آمریکا، این افشاگری را طرح‌ریزی کرده بود.

سازمان سیا، از بدو تاسیس تحت کنترل گلوبالیست‌ها بود؛ و عملاً هیچ تبعیتی از دولت مرکزی نداشت؛ و با قتل جان کندی، به روسای‌جمهور بعد از او فهماند که در کار این سازمان دخالت نکنند. در مقالات قبلی دراین‌باره زیاد توضیح داده‌ام که فرض اینکه آمریکا توسط یک دولت و یک مدیریت اداره میشود، فرض درستی نیست؛ بلکه مجموعه‌های مختلفی در این کشور با هم رقابت دارند و بعضا تنش‌ها و درگیری‌های سنگینی بین آنها رخ میدهد.

باسمه تعالی

روز شنبه صبح صدای پرواز هواپیماهای جنگی پاکستان در اطراف اسلام‌آباد و راولپندی و کراچی شنیده میشد. بخش‌هایی از آزادراه M1، بین پیشاور و اسلام‌آباد، و M2، بین اسلام‌آباد و لاهور، تحت کنترل نیروی هوایی درآمده است.به این دلیل که بخش‌هایی از این آزادراه‌ها، باند اضطراری پرواز است. در شرایطی که فرودگاه‌های نظامی بمباران شوند، این باندهای اضطراری قابل استفاده خواهند بود.

در حال حاضر روزهای پایانی ماه را میگذرانیم. در این شبهای پایانی نور ماه خیلی ضعیف است و تا ۴ شب دیگر، که ماه جمادی‌الآخر تمام شده و رجب شروع میشود، بهترین فرصت برای حملات هوایی سنگین است. از نظر تاکتیکی شب تحویل ماه بهترین شب برای شروع حمله هوایی است. جنگهای بزرگ دیگر نیز، مثل حمله آمریکا به کویت، در شب آخر ماه شروع شده‌اند. بنابراین احتمال اینکه هند بخواهد حملات هوایی اصلی خود را از چند شب دیگر شروع کند، زیاد است. زمانی که حضرت علی (ع) چنین فرموده بود که «العَجَبُ كُلُّ العَجَبِ بَينَ جُمادَى و رَجَبٍ» هیچ‌کس فکر این را نمیکرد که شب آخر ماه بهترین شب برای شروع حمله هوایی و جنگ است.

باسمه تعالی

هند کشوری است که 1300 میلیون نفر جمعیت دارد و (GDP) تولید ناخالص داخلی‌اش 2400 میلیارد دلار است. پاکستان نیز حدود 207 میلیون نفر جمعیت و GDP حدود 306 میلیارد دلار دارد؛ و هر دو این کشورها اتمی هستند. ارتش هند 1,200,000 نفر، و ارتش پاکستان 560,000 نفر عضو دارند. اما درگیری‌های اخیر نشان داد که چقدر هر دو کشور از نظر مدیریت نظامی و سیاسی ضعیف هستند. اگر مثلاً مدیریت صحنه نبرد حزب‌الله لبنان را بررسی کنید، خواهید یافت که به مراتب از نظر استراتژی و تاکتیک پیشرفته‌تر از جمع این دو ارتش بزرگ است.

دلیل چنین ادعایی را می‌شود با بررسی نحوه رفتار این دو متخاصم نشان داد:

باسمه تعالی

دو حادثه تروریستی تقریباً همزمان در دو مرز شرقی و غربی پاکستان، در ۱۴ فوریه، رخ داد؛ و اجماع همه همسایگان پاکستان این است که رخداد این حملات بدون چراغ سبز سازمان اطلاعاتی پاکستان، ISI، امکان‌پذیر نیست. حادثه اول در کشمیر بود که توسط «جیش محمد» در کشمیر انجام شد؛ و حداقل ۴۴ سرباز هندی را کشت. حمله «جیش العدل» در زاهدان نیز ۲۷ کشته داشت.

لذا باید این سئوال پاسخ داده شود که چه کسی از این حملات بهره می‌برد؟ و چه کسی آنها را طراحی کرده است؟

باسمه تعالی

یکی از دوستان محترم گله کردند که قرائتی که از اوضاع دنیا ارائه میدهم، قرائت نادری است و انعکاسی از این مطالب در دنیا دیده نمیشود. بنابراین در این رابطه چند مطلب را باید عرض کنم:

اول

اخبار مربوط به تنازع بین گلوبالیست‌ها و مخالفان آن در اروپا بسیار زیاد است. تظاهرات جلیقه زردها در فرانسه وارد هفته ۱۴ شده و به شدت ادامه دارد. همین حرکت در انگلیس، آلمان، بلژیک، و بسیاری از کشورهای دیگر اروپا فعال است؛ و نیروی محرکه اصلی و امید آن‌ها ملی‌گرایان آمریکا هستند. شخصاً عکس‌های زیادی که نشان‌دهنده همبستگی تظاهرکننده‌های اروپایی‌ها با ملی‌گرایان آمریکایی است، دارم. حتی در ایتالیا مجسمه بزرگ ترامپ را، که به شکل امپراتور روم آراسته شده بود، در مراسمی آورده بودند. نمیدانم چطور می‌شود این شواهد واضح را انکار کرد؟