باسمه تعالی

قطعی برق در ونزوئلا، در اثر حمله سایبری، به بیش از ۴۰ ساعت رسیده است. نحوه عمل ویروس‌هایی که در این حمله سایبری استفاده شده، مانند Stuxnet است. این ویروس فقط بعضی از ورودی و خروجی ‌های سیستم کنترل را هدف قرار میدهد و باعث می‌شود بخاطر غلط خواندن اطلاعات سنسورها، و یا فرمان کنترل غلط، سیستم از کنترل خارج شده، صدمه ببیند. از حدود ۷ سال پیش که این ویروس را اسرائیل بر علیه تأسیسات غنی‌سازی ایران استفاده کرد، کشورهای زیادی، از جمله ژاپن، در اثر شیوع این ویروس صدمه دیده‌اند

حمله موجود یک حمله سنگین است و باید عامل آن یک قدرت سایبری، در حد اسرائیل و یا دولت آمریکا و یا جناح چپ آمریکا باشد. تا کنون تنها نشانه‌ای که حاکی از دخالت و یا رضایت دولت آمریکا در این حمله بوده، توئیت پمپئو است که چنین گفته:[2]

No food. No medicine. Now, no power. Next, no Maduro

احتمال اینکه این حمله را اسرائیل و یا جناح چپ آمریکا سازمان داده باشند، نیز وجود دارد. نتانیاهو آخرین روزهای نخست‌وزیری خود را میگذراند و پس از آن به زندان خواهد رفت. اگر او بتواند جنگ جهانی را کلید بزند، شاید بتواند وضعیت خود را تغییر دهد. جناح چپ نیز محتاج یک جنگ جهانی است، چون تا چند روز دیگر اسناد محرمانه فساد آنها، در دسترس مردم قرار خواهد گرفت و رهبران این جناح به زندان خواهند رفت. تخریب زیرساخت‌های ونزوئلا، قطعاً عکس‌العمل شدیدی از طرف بقیه کشورهای بزرگ را به همراه خواهد داشت و ممکن است آن‌ها نیز دست به مقابله به مثل بزنند و به آمریکا حمله سایبری و یا EMP کنند.

وضعیت ونزوئلا پس از حمله سایبری

هنوز اینترنت، تلفن، بانکها و دستگاه‌های خودپرداز راه‌اندازی نشده‌اند. وسائل نقلیه عمومی نیز راه نیافتاده‌اند و بنابراین کسی سرکار و تحصیل نمیتواند برود. آب شهری نیز قطع شده است. وضعیت شهرهای دورافتاده نیز بدتر از کاراکاس است و با ادامه این وضعیت انتظار شیوع قحطی را باید داشت.

دامنه خسارات خیلی بیشتر از خسارات وارد شده به عموم مردم است.

خبرها حاکی از این است که صنعت آلومینیوم ونزوئلا دیگر قابل بازسازی نیست. چون آلومینیوم مذاب در داخل قالبها و دیگها، در اثر قطعی برق منجمد شده و بعضی از تجهیزات را شکسته و این آلومینیوم را دیگر نمیشود ذوب کرد.

حمله سایبری از نیروگاه Guri شروع شد. این نیروگاه سومین نیروگاه آبی جهان و بسیار پیشرفته است؛ و در سال ۲۰۱۰ ژنراتورها و تجهیزات آن همه به‌روز شده‌اند. اما به تدریج این ویروس بقیه سیستم‌ها را گرفته و صدمات فیزیکی را باعث شده است. دامنه خسارات به حدی است که شاید ۷۰٪ شبکه برق قابل راه‌اندازی مجدد بوده؛ و برای بازسازی بقیه آن به سالها وقت نیاز باشد. فیلم‌ ذیل مربوط به SubStaion هایی است که پس از راه‌اندازی، در اثر همان ویروس، از کنترل خارج شده، و منفجر شده‌اند.

ایران و حمله سایبری

حدود یک سال گذشته آمریکا برنامه جدی برای یک‌سره کردن کار ایران داشت. پس از اینکه تلاش آن‌ها تا ۱۵ آوریل جواب نداد، و مشخص شد که پیروز نخواهند شد، روی مشکلات مهم‌تر در آمریکای مرکزی تمرکز کردند. سال گذشته تلاش بسیاری برای رساندن آن اخبار کردم و بعدا مشخص شد که آن اخبار غلط نبودند. برنامه دیگری که آن‌ها آزمایش کردند، این بود که از داخل بتوانند افرادی را تحریک به کودتا و یا اغتشاش کنند. قرار این بود که اگر نشانه‌ای از احتمال موفقیت این طرح وجود داشته باشد، شانس خود را در اواخر تابستان، بار دیگر بیازمایند. اما این روش هم جواب نداد و طرح تغییر رژیم ایران مسکوت ماند.

اخیراً نشانه‌هایی مشاهده می‌شود که حاکی از این است که اگر آمریکا بتواند دولت ونزوئلا را سرنگون کند و به حضور نظامی چین در آنجا خاتمه بدهد، هدف بعدی ایران خواهد بود. آمریکا در جنگی که با چین دارد، نیازمند این است که راههای دستیابی چین به نفت و گاز را محدود کند. در حال حاضر دو منبع اصلی تأمین سوخت چین، ایران و ونزوئلا هستند. بنابراین ایران باید تحولات ونزوئلا را با دقت بررسی کند و برای حمله سایبری آماده شود. سال گذشته در مقاله‌ای درباره این موضوع مطالبی را نوشته بودم، که دوباره موضوعیت پیدا کرده است.[1]

دیروز جناح چپ دموکرات آمریکا تظاهراتی را در جلوی کاخ سفید، سازمان‌دهی کرده، و خواستار تغییر رژیم ایران شده بودند. همین مطلب نشان از این دارد که جناح چپ نیز تمایل دارد که ملی‌گرایان را سرگرم درگیری با ایران کند.[3]

لینک دانلود کلیپ

[1] نقش حمله سایبری در جنگ‌های مدرن
https://shakeri.net/3436

[2] https://twitter.com/SecPompeo/status/1103872530450771968

[3] Iranian-Americans rally near White House for regime change in Tehran
https://www.washingtontimes.com/news/2019/mar/8/iranian-americans-rally-near-white-house-regime-ch/