باسمه تعالی

اتفاقی که در ونزوئلا در حال رخ دادن است، خیلی بیشتر از یک حمله سایبری به تأسیسات برق است؛ و شاید بتوان آن را یک حمله هایبرید برای فروپاشی جامعه نامید. در اینکه استراتژیست‌های نظامی و سیاسی این واقعه را بطور تفصیلی در درس‌های خود بررسی خواهند کرد، شک ندارم. اما نکته مهم این است که درس‌های اصلی که از این حادثه می‌شود گرفت سریعاً جمع‌بندی شده، و به مردم آموزش داده شود. وقتی هدف طرح جنگی فروپاشی جامعه باشد، قاعدتاً خود مردم باید ایفای نقش کنند. در چنین جنگی تصمیمات سرنوشت‌ساز در اتاق‌های جنگی و توسط مقامات سیاسی و نظامی گرفته نمیشود؛ بلکه نحوه عمل مردم سرنوشت جنگ را تعیین میکند.

هدف اصلی همه این خرابکاری‌ها این است که حوصله مردم سر برود و عصبانی بشوند و به خیابان‌ها بریزند. وقتی کار به درگیری و جنگ خیابانی و خونریزی رسید، آرام کردن اوضاع دیگر کار ساده‌ای نخواهد بود. به هم ریختن نظم جامعه، زمینه عملیات ترور و حملات چریکی اصلی را ایجاد میکند. در شرایطی که سربازان و نیروهای انتظامی باید مراقب دشمن خارجی و عملیات چریکی آن‌ها باشند، نگران حال خانواده خود خواهند بود و طبعا توان کمتری برای عمل خواهند داشت. وقتی پشت جبهه به هم ریخت، امکان حمله خارجی، و یا حداقل بمباران تأسیسات صنعتی و دفاعی، فراهم میشود.

باسمه تعالی

دو روز پیش دولت ونزوئلا موفق شد دو نفر آمریکایی را، که در حال هک شبکه‌های مخابراتی برای پخش ویروس در شبکه‌ برق، بودند دستگیر کند. این اتفاق بسیار مهم بود؛ به این دلیل که امکان راه‌اندازی مجدد حدود ۷۱٪ از شبکه برق، در ظرف یک روز، را فراهم کرد. اگر حملات تروریستی به تأسیسات برق را بشود کنترل کرد، در چند روز آینده میزان پوشش شبکه برق به ۸۵٪ میرسد. هنوز مشخص نیست که آیا ترانسفورمرهای ۵۰ مگاواتی بزرگ در آتش‌سوزی Sub Station ها سوخته‌اند و یا ترانسفورمرهای دیگر؟ اگر ترانسفورمرهای اصلی نسوخته باشند، در دو هفته آینده می‌شود ۹۵٪ شبکه برق را راه‌اندازی کرد.

حمله‌ای که انجام شد، تنها سایبری نبود. بلکه خرابکاری و بمب‌گذاری در تأسیسات نیز رخ داده است. حتی گزارش شده که پهپادهای کوچک و ارزان، برای ریختن رشته‌های سیم نازک و هادی جریان برق، روی کابل‌های فشار قوی و ترانسفورمرهای اصلی، بکار گرفته شده بودند. وقتی این رشته‌ها به کابل‌ها برخورد کنند، باعث اتصال کوتاه کابلها و جرقه بین آن‌ها میشوند. این حادثه فشار زیادی روی ترانسفورمرها می‌آورد و باعث آتش‌سوزی آن‌ها میشود. اگر سیستم‌های ایمنی توسط ویروس‌ها از کار افتاده باشند، احتمال خسارات بیشتر میشود.

باسمه تعالی

قطعی سراسری برق در ونزوئلا، در اثر حمله سایبری، وارد روز چهارم شده است. هیچ‌کس باور نمیکرد که حمله سایبری بتواند تا این مقدار مخرب باشد؛ چون فرض بر این بود که می‌شود به سرعت راه مقابله را پیدا کرد و یا با اقدام تلافی‌جویانه، مهاجم را پشیمان کرد. ۶ سال پیش که در مقاله‌ای درباره ضعف‌های ذاتی تکنولوژی مدرن نوشته بودم، آن مطالب خیلی بدبینانه به نظر می‌آمد.[1] اما وقایع ونزوئلا نشان دهنده این است که باید آن مطالب را جدی گرفت و پیدا کردن راه‌های مقابله با چنین شرایطی را در اولویت اول قرار داد.

خلاصه وضعیت جاری، به نقل از Hal Turner، چنین است:[2]

باسمه تعالی

تصویری که رسانه‌های دنیا به عموم مردم القاء میکنند، این است که مشکل ونزوئلا دولت سوسیالیستی است که توان رسیدگی به امور این کشور را ندارد؛ همه تجهیزات قدیمی و کهنه است، و کسی نیست که کشور را نوسازی و آباد کند.

درحالی که این تصویر اصلاً درست نیست. مشکل ونزوئلا این است که سعی کرده تمام شبکه برق خود را با پیشرفته‌ترین تجهیزات مدرن جایگزین کند. همین مطلب باعث شده که امکان حمله سایبری گسترده به این شبکه بوجود بیاید.

باسمه تعالی

قطعی برق در ونزوئلا، در اثر حمله سایبری، به بیش از ۴۰ ساعت رسیده است. نحوه عمل ویروس‌هایی که در این حمله سایبری استفاده شده، مانند Stuxnet است. این ویروس فقط بعضی از ورودی و خروجی ‌های سیستم کنترل را هدف قرار میدهد و باعث می‌شود بخاطر غلط خواندن اطلاعات سنسورها، و یا فرمان کنترل غلط، سیستم از کنترل خارج شده، صدمه ببیند. از حدود ۷ سال پیش که این ویروس را اسرائیل بر علیه تأسیسات غنی‌سازی ایران استفاده کرد، کشورهای زیادی، از جمله ژاپن، در اثر شیوع این ویروس صدمه دیده‌اند

باسمه تعالی

حدود ۲ سال پیش در مقاله‌ای درباره مجموعه افشاگری‌های ویکی‌لیکس با عنوان Vault 7 مطلبی نوشته بودم.[1] در طی این مدت اطلاعات خیلی زیادی درباره این ماجرا پخش شد؛ و مشخص شد که سازمان سیا، برای دور زدن قانون در آمریکا، این افشاگری را طرح‌ریزی کرده بود.

سازمان سیا، از بدو تاسیس تحت کنترل گلوبالیست‌ها بود؛ و عملاً هیچ تبعیتی از دولت مرکزی نداشت؛ و با قتل جان کندی، به روسای‌جمهور بعد از او فهماند که در کار این سازمان دخالت نکنند. در مقالات قبلی دراین‌باره زیاد توضیح داده‌ام که فرض اینکه آمریکا توسط یک دولت و یک مدیریت اداره میشود، فرض درستی نیست؛ بلکه مجموعه‌های مختلفی در این کشور با هم رقابت دارند و بعضا تنش‌ها و درگیری‌های سنگینی بین آنها رخ میدهد.