باسمه تعالی

یکی از مضرات سابقه تاریخی طولانی برای یک ملت این است که در اینکه هویت خود را مطابق کدام مقطع تاریخی تعریف کنند، دچار سردرگمی میشوند. نمونه بارز این مطلب ایرانی‌ها هستند. در ایران میتوانید کسانی را پیدا کنید که یک دم از اولین و بزرگترین تمدن تاریخ بودن حرف میزنند و لحظه دیگر از تکرار شدن فاجعه زمان جنگ جهانی اول و شیوع قحطی و آدم‌خواری تنشان می‌لرزد و درباره لزوم کرنش در مقابل دشمنان حرف میزنند. خود این افراد هم چندان متوجه تناقض بین این دو نیستند.

دشمن‌های ایران، این نقاط ضعف را درک کرده و روی آن مانور میدهند تا امتیاز بگیرند. نمونه این ادعا جرمی هانت، وزیر خارجه بریتانیا، است که در دیدار اخیر خود با ظریف، وزیر خارجه دولت روحانی، گفت «خاورمیانه مثل یک جعبه مواد آتش‌زا است که با هر اتفاق کوچکی شعله‌ور می‌شود و فاجعه‌ای در حد جنگ اول جهانی برای ایران محتمل است.» هانت بعد از اینکه ایران را تهدید کرد، در گفتگو با گاردین گفت: «در خاورمیانه ما قدرت کوچکی نیستیم، بازیگر مهمی هستیم.»[1]

هدف اصلی هانت در این دیدار این بود که ایران را به قبول شرایط انگلیس در صلح یمن وادار کند. طرح مسأله نازنین زاغری هم فقط برای این بود که از نظر روحی و روانی و اخلاقی، موضع برتر خود را به طرف مذاکره‌کننده القا کند و آنها را در موضع ضعف قرار دهد. متأسفانه مسئولین سیاسی، علیرغم ادعای تخصص در روابط بین‌الملل، برای برخورد با این تکنیک آماده نیستند ومعمولاً چنین فرصتی را به رقیب خود میدهند.

باسمه تعالی

ماه پیش ترامپ قصد خود برای تغییرات عمده در کادر فرماندهی نیروهای نظامی اعلام کرده بود.[1] ظاهراً هدف اصلی این برنامه، اخراج ژنرال‌هایی مثل Votel بود که در راستای سیاست گلوبالیست‌ها عمل میکردند و تحت فرمان دولت ملی‌گرای آمریکا نیستند. تخلف ووتل از دستورات دولت چنان واضح بود که روسیه هم مجبور به اعلام نگرانی خود شد.[2] اما ترامپ هنوز موفق نشده به وعده خود برای تغییرات عمل کند و عوامل Deep State نظامی و اطلاعاتی آمریکا، هنوز در سوریه فعال هستند. یکی از این موارد کمپ پناهندگان الرکبان در منطقه التنف است که تحت کنترل نیروهای آمریکایی اداره می‌شود و به مرکز خرید و فروش برده و فحشا تبدیل شده است.[3] هرچند دولت سوریه آمادگی خود برای کمک‌رسانی و تسهیل در ارسال کمکهای بین‌المللی را اعلام کرده، کارشکنی‌های عوامل آمریکایی جلوی کمک‌رسانی را گرفته است و به گرسنگی پناهندگان و وضعیت رقت‌بار آنان منجر شده است.[4] در حال حاضر حدود ۸۵ هزار پناهنده در وضعیتی نگران‌کننده در آن کمپ زندگی میکنند.

باسمه تعالی

کالیفرنیا با پدیده آتش‌سوزی جنگل آشنا است و در تاریخ، این ایالت همیشه با این مشکل دست و پنجه نرم میکرده است. اما آتش‌سوزی‌های دو سال اخیر تفاوت‌هایی دارند که سئوال‌های زیادی را برانگیخته است. قبلاً در چند مقاله درباره این موضوع بحث کرده‌ام که اگر مایل باشید میتوانید در مقاله‌ای تحت عنوان «آتش سوزی کالیفرنیا را از دیده عبرت بین»[1] و مقالاتی که لینک آن در آن مقاله آورده شده، مطالب بیشتری پیدا کنید. صرفنظر از اینکه از نظر علمی تحلیل آنچه در حال اتفاق افتادن است آسان نیست، این مسأله جنبه‌های دیگری دارد که در اینجا قصد دارم درباره آن بحث کنم.

درست روز بعد از انتخابات میان‌دوره‌ای در Thousand Oaks کالیفرنیا یک نفر وارد کافه‌ای می‌شود و ۱۲ نفر را میکشد. همان روز در شمال و جنوب این ایالت دو آتش‌سوزی رخ میدهد که سریعاً گسترش پیدا میکنند و بعد وزش بادهای گرم و خشک معروف به Diablo، مهار آتش را سخت‌تر میکند.

اهالی ایالت کالیفرنیا دل خوشی از دموکراتها ندارند و آن‌ها تنها با تقلب در انتخابات میتوانند رأی بیاورند. سیاست‌های دموکراتها، این ایالت را از یک ایالت ثروتمند و موفق، به وضعی رسانده که خیابان‌های اکثر شهرها پر از مدفوع انسان است. دلیل این امر این است که درآمد بسیاری از مردم کمتر از هزینه‌های زندگی در این ایالت بوده، تعداد کارتن‌خوابها خیلی زیاد شده است. بنابراین طبیعی است که مردم غیر مهاجر به دموکراتها رأی ندهند.

بعضی از تحلیل‌گران سیاسی ادعا میکنند که هم کشتار در کافه و هم شروع آتش‌سوزی‌های اخیر ساختگی و عمدی بوده است و برای این ادعا شواهدی نیز آورده‌اند.[2] ظاهراً دموکراتها قصد داشتند با گرد و خاک به راه انداختن، فرصت بحث بر سر تقلب در انتخابات را از حریف بگیرند. واگذار کردن نتایج انتخابات به جمهوری‌خواهان در این برهه، گلوبالیست‌ها را از پیگیری پروژه تجزیه کالیفرنیا، باز میدارد.

باسمه تعالی

چند ماه پیش یکی از فرماندهان تفنگداران دریایی، Marine Corps، در بازدید از نروژ به نظامیان گفته بود که خود را برای جنگهای بزرگ آماده کنید.[1] ماه پیش که تفنگداران دریایی بزرگترین اعزام نیروی خود به نروژ را انجام دادند،[2] و مانور Trident Juncture 2018 با حضور ۵۰ هزار نفر نظامی انجام شد،[3] حساسیت خیلی از کارشناسان نظامی برانگیخته شد و احتمال تنشهای نظامی در آن منطقه را می‌دادند. اما واقعیت امر چیز دیگری بود.

منابع روسی خبر میدهند که این گروه اعزامی تفنگداران دریایی، Marines، در مانور شرکت نداشتند و ماموریت اصلی آن‌ها تخلیه یکی از بزرگترین زاغه‌های مهمات آمریکا در نروژ، موسوم به Marine Corps Prepositioning Program-Norway، و انتقال آن به آمریکا است. دولت آمریکا روزهای سختی در پیش دارد و به همین دلیل بسیاری از تجهیزات نظامی خود را از سراسر دنیا جمع کرده و به آمریکا برگردانده است. در حال حاضر به غیر از دو ناو هواپیمابر، که یکی در اسپانیا و دیگری در ژاپن است، بقیه در بنادر آمریکا هستند.[4,5]

باسمه تعالی

این روزها خبرهای زیادی در صحنه سیاسی دنیا رخ میدهند که در رسانه‌های ایرانی کمتر بازتاب دارد و درست تحلیل نمیشوند. بطورکلی به دلیل تاثیرپذیری عمیقی که رسانه‌های ایرانی از رسانه‌های گلوبالیستها دارند، تحلیل جامعی از اخبار شکست‌های جناح چپ و گلوبالیسم در دنیا، در رسانه‌های ایران پیدا نمیشود. یکی از این قبیل اخبار پیروزی Bolsonaro در انتخابات ریاست‌جمهوری برزیل است. در یک هفته گذشته منتظر بودم که بالاخره تحلیل مناسبی از این اتفاق در رسانه‌های ایرانی پخش شود؛ اما چنین نشد، و بنابراین به نوشتن این مقاله روی آوردم.

باسمه تعالی

این روزها رسانه‌های دنیا درباره جمال خاشقجی و ماجرای قتل او حرفهای زیادی زده‌اند که تکرار همه آن‌ها موجب اطاله متن میشود. اما کمتر کسی جواب دو سئوال را داده است: آیا خاشقجی کسی بود که محمد بن‌سلمان نیاز به ترور او داشته باشد؟ و آیا راه بهتری برای قتل او وجود نداشت که مجبور شوند او را در سفارت، توسط یک تیم ۱۵ نفره از بالاترین رده‌های امنیتی و نظامی، بکشند؟

جواب این سئوالها واضحا بر این نکته تأکید دارند که حقیقت ماجرا نباید به سادگی تصویری باشد که در رسانه‌ها پیدا میشود.

باسمه تعالی

دوشنبه شب پس از ساعت ۲۲ شب، هواپیمای جنگ الکترونیک روسیه، از نوع il-20، هنگام فرود هدف قرار گرفت و ۱۴ سرنشین آن نیز کشته شدند. آنچه که وزارت دفاع روسیه ادعا کرد، این بود که جنگنده F16 اسرائیلی از این هواپیما به عنوان سپر انسانی استفاده کرد و پشت آن خود را مخفی کرد تا بتواند به ساحل لاذقیه نزدیک شود و اهدافی را بمباران کند. سامانه دفاعی S-200 سوریه نیز روی جت اسرائیلی قفل کردند ولی موشک اشتباها به جای جت کوچک، هواپیمای بزرگتر را هدف قرار داد.

چنین توضیحی شاید افکار عمومی در اکثر کشورها را قانع کند، اما کارشناسان نظامی چنین روایتی را قابل قبول نمیدانند.

باسمه تعالی

خبرهای زیادی در روزهای اخیر رخ داده، و یا در شرف رخ دادن است، که علیرغم اهمیت بالای آنها، انعکاس مناسبی در رسانه‌ها نداشتند. بنابراین در این نوشته تعدادی از این اخبار را مرور میکنم:

باسمه تعالی

اخبار سیاسی دنیا، بازتاب مناسبی در ایران ندارد. متاسفانه مسائل بی‌ارزش داخلی،‌حجم زیادی از توجه همه را، به هر جناحی که تمایل داشته باشند، اشغال کرده است. در چنین شرایطی یک روزنامه میتواند مثلا با پخش یک خبر تغییر جنسیت، که به نحوی طراحی شده که حساسیت همه را برانگیزد، برای مدتی ذهن مردم را اشغال کرده، از خبرهای مهم‌تری که در کشور و در سطح دنیا در جریان هستند غافل سازد. اما در چند هفته گذشته خبرهای مهمی در دنیا رخ داده که کمتر کسی آنها را بازگو و یا تحلیل کرده است.

باسمه تعالی

چند روز پیش مقاله‌ای خواندم که در آن ۱۶ دلیل برای اینکه چرا «جنگ نخواهد شد» لیست شده بود. همه این دلایل بر اساس چند پیش‌فرض بنا شده بود که چندان معتبر نبودند.