باسمه تعالی
بر این باورم که دستهای استعماری به شدت در ایران فعال هستند. شاید بعضی ها فکر کنند که میخواهند کاری کنند که ایران دوباره به زیر سلطه آنها برگردد و یا آنقدر صدمه بخورد که توان عرض اندام نداشته باشد. اما شخصا فکر نمیکنم چیزی کمتر از محو اسلام و همچنین تجزیه ایران، استعمارگران را قانع کند.
صحبتهای آقای رائفی پور تحت عنوان "اندلوسیزه کردن ایران" را نیز موید این نظر دیدم و لذا آنرا در اینجا می آورم:
باسمه تعالی
بارها در این وبلاگ نوشته ام که دستهای استعماری هنوز در ایران به شدت فعال هستند و یکی از مهمترین ماموریت های آنها این است که مردم جامعه را با تاریخ و فرهنگ خود بیگانه کنند و چنین در ذهن آنها تداعی کنند که علم و فرهنگ و تمدن از غرب آغاز شده است. برای پیدا کردن شواهد آن هم لازم نیست از آنچه در پشت درهای بسته و در انجمن های مخفی میگذرد خبر داشته باشیم، بلکه کافی است به آنچه که مردم عادی جامعه با آن سرو کار دارند، کمی دقت کنیم. مثلا میتوانیم به فیلم های سینمایی، کتاب های درسی کودکان، فیلم های مستند درباره طبیعت، نام های اماکن و کتابهای تاریخی و علمی که مخاطب آن مردم عادی هستند، نگاه کنیم. دلیل آن هم این است که استعمار با تسلط بر افکار و باورهای عوام جامعه شروع میشود.
باسمه تعالی
شاید با نگاه به عنوان این نوشته، اولین چیزی که به نظرتان بیاید این باشد که موضوع بحث فنی است و دانستن آن در کارهای روزمره کاربردی ندارد. ولی واقعیت این است که ما هر روز با کمیت های زیادی سر و کار داریم که ناچاریم آنها را اندازه گیری کنیم و یا با نتایج اندازه گیری دیگران کار کنیم. بنابراین موضوع برای همه کاربرد دارد و در اینجا قصد دارم چند مطلب مقدماتی را در این باب ارائه کنم.
شاید اندازه گیری هر کمیتی کار پیش پا افتاده و ساده ای به نظر برسد. اما برای درک اهمیت این فن، کافی است که اندازه گیری یک کمیت را به چند نفر محول کنید تا به زودی دریابید که روش های اندازه گیری آنها یکسان نیست و همه در اندازه گیری های خود روش مند و صحیح عمل نمیکنند و بالطبع نتایج اندازه گیری آنها با هم متفاوت است. این مطلب درباره افراد تحصیل کرده نیز صادق است و جای تعجب است که چرا این فن به درستی آموزش داده نمیشود.
باسمه تعالی
کلمه TED که از حروف اولیه کلمات تکنولوژی، تفریحات، و طراحی (Technology,Entertainment, Design) تشکیل شده، نام یک سری کنفرانس است که تبلیغات خود را بر این بنا نهاده که ایده های برتر که قابلیت انتشار دارند، را در آنجا مطرح میکنند. شخصا سالها است که سخنرانی های آن را دنبال کرده ام، نه از آن جهت که واقعا انتظار ایده های جالبی را داشته باشم، بلکه از آن جهت که این کنفرانس از طرف گروه های قدرتمندی در غرب حمایت میشود و لذا باید دانست آنها چه اهدافی را دنبال میکنند.
مثال های زیادی از سخنرانی های آن میتوانم بیاورم که به هیچ وجه نمیتوان آنرا ایده نامید. مثلا بیل گیتس در همین کنفرانس در سال 2010 بیان کرد که هدف اصلی واکسیناسیون محدود کردن جمعیت دنیا است. یا سخنران دیگری که ظاهرا در زمینه مغز و اعصاب تحقیق میکرد، فواید بازیهای کامپیوتری را در رشد مغز مطرح میکرد که کاملا واضح است که تحقیقاتش با پول شرکت های بازی کامپیوتری و برای انحراف اذهان مردم از ضررهای قابل لمس این بازیها در روان و اعصاب کودکان بوده است. حتی سخنرانی یک نفر بهایی را به یاد می آورم که راجع به عدد 9 و اینکه چرا این عدد در کتاب بهاییت مقدس است صحبت میکرد. و یا حتی صحبت های یک کمدین ایرانی الاصل به نام جبرانی در کنفرانس دوبی را میتوانم ذکر کنم که علیرغم اینکه قابل شنیدن بود، ولی نمیشد آنرا جزء ایده های قابل انتشار طبقه بندی کرد.
از آن رو که شخصا اخبار اتفاقات جدید تکنولوژیک را دنبال میکنم، تا بحال مطلبی را که بشود ادعا کرد این ایده برای اولین بار در کنفرانس تد مطرح شده، سراغ ندارم.
عصر انفجار اطلاعات قرار بود دوره ای باشد که در آن هیچ مانعی در مسیر تولید و تبادل اطلاعات نباشد. راه های دسترسی به اطلاعات برای همه باز باشد و مردم بدانند که اطلاعات مورد نیاز خود را به چه صورت پیدا کنند. اگر هم مطلبی به نظرشان جالب توجه آمد، آنرا به دوستان و اقران خود توصیه کنند. به این ترتیب مطالب پرارزش تر مخاطبین بیشتری پیدا میکند و ایده ها و مطالبی که کارایی و یا کیفیت کمتری دارند، کمتر استقبال میشود.
این اتفاق تا حدود زیادی افتاد و همین وبلاگ و هزاران وبلاگ و سایت گوناگون نمونه آن هستند. هم عرضه اطلاعات آزادانه انجام میشود و هم محلی برای تبادل فکر و بحث است و هر کس که بخواهد میتواند کامنت بنویسد و یا سئوالی را مطرح کند. اگر هم مطلبی را با حرف زدن بهتر بشود بیان کرد و یا چیزی باشد که باید فیلم آن نمایش داده شود، میشود در قالب یک ویدیو کلیپ در سایتهایی مثل یوتیوب و یا معادل های ایرانی آن مانند آپارات گذاشت تا هر کس مایل باشد، از هر گوشه دنیا که بود بتواند آنرا ببیند و ایده مطرح شده در آن را بکار ببندد. سالهاست که مردم میتوانند این گونه مطالب را نه فقط در خانه خود، بلکه حتی در مسیر رفت و آمد روزانه به محل کار، در قطار و اتوبوس نیز مشاهده کنند.
پس حکمت اینکه بخواهیم مردم را در سالنی جمع کنیم و ایده های جالب توجه که از نظر برگزارکنندگان قابلیت انتشار دارند را به آنها برسانیم، چه میتواند باشد؟ قطعا به اصطلاح معروف باید کاسه ای زیر نیم کاسه باشد. برای برگزاری یک کنفرانس و تبلیغات آن قطعا هزینه های زیادی میشود و این هزینه ها را کسی باید تقبل کند و همه میدانیم که شرکت های بزرگ بدون دلیل چنین هزینه هایی را نخواهند پرداخت.
علیرغم اینکه در دوره معاصر بسیاری از زیرساخت های تکنولوژیک پیشرفت کرده، ماهیت مردم تغییر نکرده است و نباید انتظار داشت که توان های روحی و روانی مردم عادی به سرعت تحول پیدا کند. اگر یک نسل قبل از این پروسسورها 8 بیتی بود و حالا 64 بیتی و با یک میلیون برابر توان محاسباتی، نمیشود انتظار داشت که نسل کنونی نسبت به نسل قبلی یک میلیون بار قدرت روحی و فکری بالاتری داشته باشند. شاید شما هم از این موارد زیاد دیده باشید که مثلا خانمی غیر مذهبی که دارای بالاترین مدارک دانشگاهی است و حتی استاد دانشگاه است، پس از زایمان از مادر بزرگ خود کاسه چهل کلید را قرض بگیرد تا جنی به نام آل نوزاد او را ندزدد. واقعیت این است که در پس پرده این همه تحصیلات عالیه و تجدد گرایی، مبانی فکری اکثر افراد همان قصه ها و خرافات مادربزرگها است.
شاید انتظار خیلی از اهل فکر این بود که این تغییر در زیر ساخت های تکنولوژیک زمینه کنترل اذهان مردم و یا به اصطلاح غربیها Mind Control را از بین ببرد و یا حداقل محدود کند. چون بهترین وسیله برای کنترل یک جامعه، تسلط بر چشمه های ورودی اطلاعات آن جامعه است و جریان آزاد اطلاعات قاعدتا باید فرصت های کنترل اذهان را کم کند. اما این اتفاق نیافتاد، بلکه امکانات جدیدی برای کنترل اذهان ایجاد کرد که قبلا فراهم نبود. دلیل آن هم این است که مردم عادی همانند نسل های قبل از خود به دنبال اطلاعات اصیل نیستند و قدرت تمیز دادن سره از ناسره را ندارند و هر چیزی که با تبلیغات و رنگ و لعاب بیشتر به آنها عرضه شود را قبول میکنند.
اما کنفرانس تد چه اهدافی را دنبال میکند؟
اولین هدف جهت دهی فکری مردم است
اگر سخنرانی های تد را دنبال کنید، به تدریج خواهید یافت که باید این موارد را حقایق علمی ثابت شده فرض کنید: زمین در حال گرم شدن است و مقصر اصلی هم انسانها هستند؛ انسانها همه چیز را در عالم خراب میکنند، پس باید جمعیت جهان به شدت کم شود؛ تئوری تکامل تنها تئوری علمی است که توان تحلیل خلقت را دارد؛ بشر توان این را دارد که جواب همه سئوالهای پیش روی خود را بیابد و همه نیازهای خود را برطرف کند و به تعبیری خدایی کند؛ تمدن و فرهنگ و علم و تکنولوژی فقط آن چیزی است که در تمدن غرب پیدا میشود و خارج از آن چیزی وجود ندارد.
کنفرانس تد ذهن مردم را به پرسشگری تشویق میکند، بدون اینکه راهی ارائه کند که چطور باید جوابهای ارائه شده به آن پرسش را ارزیابی کنند. قبل از اینکه آدم ذهنی پرسشگر داشته باشد، باید متدولوژی تحلیل مطالب و تشخیص سره از ناسره را یاد گرفته باشد. به همین دلیل است که در دانشگاهها درس منطق صوری ودر دانشگاههای خارج درس Critical Thinking را آموزش میدهند. ذهن پرسشگری که توان تحلیل مطالب را نداشته باشد، به شک گرایی میرسد که توان بیرون آمدن از آن را ندارد. نتیجه این میشود که تشویق مردم به پرسشگری فقط به خالی کردن ذهن آنها از هر عقیده ای منجر میشود تا بشود بعدا آنرا به هر مدل که بخواهند برنامه ریزی کنند.
هدف دیگر معرفی سخنرانان به عنوان صاحبان حق امتیاز ایده ها است
تا 3 سال گذشته سخنرانی های کنفرانس تد 500 میلیون بار مشاهده شده بود و قطعا مجموع بازدیدهای این سخنرانی ها در حال حاضر باید بسیار بیشتر از این رقم باشد. تعداد بالای بازدید این سخنرانی ها باعث میشود هر کس که در این کنفرانس ایده ای را مطرح کند، به عنوان صاحب حق امتیاز آن ایده مطرح شود. فرض کنید یک نفر مقاله علمی را که در یک مجله ویتنامی یا چینی چاپ شده بخواند و در کنفرانس تد به عنوان تحقیق خود مطرح کند. بالنتیجه از نظر صدها میلیون نفر در دنیا آن سخنران به عنوان صاحب ایده شناخته خواهد شد و تلاش های محقق ویتنامی برای معرفی خود به جایی نخواهد رسید.
در واقع این کنفرانس بهترین وسیله برای معرفی افراد دلخواه به جامعه برای الگو برداری است. در اصطلاح غربیها این روش را Cult of Personality می نامند. یعنی فرقه ای تشکیل شود که مبنای آن عقیده مشخصی نباشد، بلکه هر آنچه که موسس فرقه بگوید و عمل کند، همان مبنای عمل پیروان باشد. کار تد این است که با معرفی افراد انتخاب شده، الگویی برای تقلید به مردم ارائه میکند.
هدف سوم تبلیغ محصولات تکنولوژیک و تفریحی غرب است
از نظر اکثر تحصیل کرده های ایرانی اعتبار تمام دستاوردهای تکنولوژیک امروز متعلق به غرب و در راس آن آمریکا است. چند دهه پیش این جمله زیاد به کار برده میشد که اگر غرب را قبول ندارید باید سوار اتومبیل هم نشوید، چون اتومبیل محصول غرب است. امروزه هم کم و بیش این طرز تفکر وجود دارد. در اینجا قصد ندارم درباره اینکه چرا این طرز فکر غلط است بحث کنم و فقط به این اکتفا میکنم که ایده های بسیاری وجود دارند که هر کدام میتوانستند تحولات عمده ای در زمینه تکنولوژی، سلامت و بهداشت مردم ایجاد کنند؛ ولی به این دلیل که یا موجب کم شدن فروش شرکت های چند ملیتی شده و یا قابلیت تبدیل به محصول قابل فروش نداشته اند، جلوی پخش آن ایده گرفته شده است.
در اینجا فقط به عنوان نمونه مورد داروهای سرطان را ذکر میکنم. دهها سال است که روش های درمانی ساده که حداقل میزان موفقیت آنها برای بعضی سرطانها، بسیار بیشتر از روش شیمی درمانی بوده، مطرح شده است. اما شیمی درمانی به خاطر مونوپولی که شرکت های دارویی بزرگ در تولید و فروش داروهای آن دارند، بیش از همه انجام میشود و کمتر پزشکی را میتوان پیدا کرد که جرات مقابله با مافیای دارویی را داشته باشد. ادعاهای زیادی از طرف بعضی متخصصان پزشکی میشود که اگر روش های ساده درمان این بیماری اجازه مطرح شدن داشت، الان سرطان نباید به عنوان یکی از کشنده ترین بیماریها مطرح میبود.
درباره TEDx تهران
تا اینجا مطالب گفته شده درباره TED بود. ادعای TEDx که اجلاس اخیر آن در 26 سپتامبر گذشته در ایران برگزار شد، این است که هرچند تحت لیسانس تد کار میکند، مستقل از تد است. اما در همان چند دقیقه گزارشی که پرس تی وی از این اجلاس تهیه کرده بود، کاملا مشخص بود که همان خطوط کلی TED را دنبال میکند و به نوعی هیپنوتیزم جمعی و به قول غربیها indoctrination عقاید شبه مذهبی را پیگیری میکند و در صدد یک نوع طرز تفکر خاص است. مثلا موضوع صحبت یکی از سخنرانان "خداوند رخش" بود. امیرحسین ماهوزی که در این گزارش استاد دانشگاه معرفی شده بود درباره این سخنرانی چنین میگوید:
خداوند رخش درباره انسانی است که پس از گذر از هفت خوان توانایی تغییر هستی را دارد.
شاهنامه فردوسی انسانی را به ما معرفی میکند که بتوانیم شبیه اش بشویم، با مهر، با حفظ پیمان، با بازگرداندن هویت، با از سرگرفتن نیروهای درونی خود.
با خوش بینانه ترین نگاه هم که با این حرفها برخورد کنیم، هیچ ایده جدید قابل انتشاری نمی یابیم. شاهنامه را همه هزار سال است که میشناسیم. اگر کسی شاهنامه خوانده باشد میداند که رستم و سهراب همان هایی هستند که فردوسی در صادقانه ترین کلمات در مذمت آنها چنین گفته:
ازين دو يکي را نجنبيد مهر خرد دور بد مهر ننمود چهر
همي بچه را باز داند ستور چه ماهي به دريا چه در دشت گور
فردوسی در معرفی آنها چنین گفته که حتی اسب و الاغ میتوانند فرزند و یا پدر خود را تشخیص دهند، ولی رستم و سهراب چنان گرفتار غرور پهلوانی خود بودند که جایی برای نمود محبت پدری و فرزندی آنها نبود. حالا چطور میشود چنین کسی را به عنوان خداگونه ای که توان تغییر هستی را دارد غالب کرد؟ خداگونه بودن و قدرت تغییر هستی که هیچ، چطور میشود چنین گردن کلفت کم عقلی را که ناجوانمردانه پسر خود را هم میکشد، به عنوان الگویی که بتوانیم شبیهش بشویم معرفی کرد؟
به علاوه کلمه ای که برای گشتن در تاریخ و الگو گرفتن از آن وجود دارد، ارتجاع است و ارتجاع همان چیزی است که ما مذهبی هاهمیشه از طرف همین غرب زده ها به آن متهم بوده ایم. حالا چه اتفاقی افتاده که ارتجاع ایده نویی شده که بخواهیم با آن هویت از دست رفته ای را بازگردانیم؟
آنچه که من از فحوای کلام این فرد که از برگزارکنندگان TEDx است میفهمم، تبلیغ ادیان وحدت وجودی که برای انسان توان خدایی کردن را فرض میکنند، است که به اسم کنفرانسی که در آن قرار است تازه ترین ایده های تکنولوژی و طراحی مطرح شود، انجام میشود.
شخصا دست های استعماری را در ایران بسیار فعال میبینم. جامعه ایرانی برای مدت های طولانی تحت تاثیر آموزه های استعماری بوده و هرچند با ظهور انقلاب، تلاش هایی برای تغییر این شرایط شد، ولی هنوز عوامل استعمار در تمام ارکان جامعه با شدت تمام در حال تخریب هستند.
باسمه تعالی
امروز در یکی از سایتهای خبری ایرانی دیدم که خبری درباره قانونی که در کالیفرنیا به تازگی تصویب شده است و به "بله یعنی بله" مشهور شده نوشته بود و آن را قانون آزادی روابط جنسی در دانشگاهها عنوان کرده بود. در حالی که این قانون چنین مفهومی ندارد و برای این منظور وضع نشده است. درست است که دولت آمریکا شیطان بزرگ است، ولی شیطنت دولت آمریکا نباید باعث شود هر آن چه که در صحنه جامعه و بین مردم رخ میدهد را با این عینک ببینیم.
باسمه تعالی
در جمع های دوستانه و فامیلی، ممکن است جوانترها زیادی احساس خودمانی بودن کنند و رفتارهایی کنند که سالهای بعد از آن پشیمان شوند. مثلا ممکن است عکس ها و فیلم هایی بگیرند و در شبکه های اجتماعی و در دسترس دیگران بگذارند و حتی سالها هیچ مشکلی پیش نیاید.
در این کلیپ تجربیاتی را که داشتم بیان میکنم تا مجبور نباشید همه آنرا تکرار کنید. خیلی از رفتارها هست که نتیجه آن مشخص است، بنابراین ذکر تجربه مفید خواهد بود
باسمه تعالی
در ایران کلا هیچ آمار قابل اطمینانی از هیچ چیز وجود ندارد. لذا انتظار نداشته باشید که جواب درستی برای این سئوال بتوانم ارائه کنم. اما چند هفته پیش در توئیتر خبری دیدم که به نقل از گزارشی متعلق به مرکز پژوهش های مجلس شورای اسلامی، آماری از میزان فساد ارائه کرده بود. عنوان گزارش 82 صفحه ای مذکور "ازدواج موقت و تاثیر آن بر روابط نامشروع جنسی" بود. البته گزارش بسیار خوبی بود و سابقه تاریخی و فقهی این موضوع را بررسی کرده بود و آماری که در آن گزارش آمده بود، برای روشن کردن اهمیت و اولویت مسئله و آن هم به نقل از دیگران بود و اساسا آمار جدیدی نبود.
منبع: جنگ و زن
برخی افراد ترجیح می دهند به جای این که کار اداری داشته باشند، در خانه کار کنند. یا به عبارت دیگر دوست ندارند زمان بفروشند. اولویت ها، توانمندی ها، روحیات و علایق آنان به گونه ای است که با حضور در یک سازمان از صبح تا عصر همخوانی ندارد و در نتیجه از عمری که در آن کار صرف کرده اند، راضی نخواهند شد.
برای نمونه بعضی ها قصد دارند ادامه تحصیل داده و به مقاطع بالاتر بروند، عده ای خلاقیت و روح هنری دارند که ترجیح می دهند زمانشان را صرف تولید آثار هنری خودشان کنند، بعضی ها محدودیت ها و معلولیت های جسمی و حرکتی دارند، سبک زندگی برخی که مهاجرند یا این که مدام در سفر هستند، ایجاب می کند شغلی داشته باشند که در هر جا و مکانی آزادانه از تخصص خود بهره ببرند و کسب درآمد کنند. درصد چشمگیری از افرادی که تمایل دارند زمانشان برای انجام کار به دست خودشان باشد، زنانی هستند که با توجه به نقش های متعددشان نظیر همسری و مادری، تمایل دارند مدیریت زمان را به گونه ای به عهده بگیرند که هم به کار خانه برسند و هم به کسب درآمد بپردازند و ترجیح می دهند محل کارشان به محل سکونتشان نزدیک باشد و برایشان بسیار خوشایندتر است امکان انجام کار در منزل برایشان فراهم باشد.
بسیاری از ما با شنیدن عبارت «کار در منزل» بی درنگ کارهایی را تصور می کنیم که نظیرش در آگهی های روزنامه ها بسیار دیده می شود، اما در اینجا قصد دارم به شما بگویم که همه اش این نیست و به شغل هایی اشاره می کنم که نه تنها دور از ذهن نیست و سرمایه چندانی هم نمی خواهد، بلکه چون مطابق با علاقه مندی ها و استعدادهای خود شماست، از آنها خسته و کسل نمی شوید و مشتاقانه حاضرید با کیفیت هر چه بیشتر به انجام این کارها بپردازید.
اگر از آنهایی هستید که دست پختتان حرف ندارد، می توانید از آشپزخانه خودتان شروع کنید. برای تعداد نفرات بالا مثلا به اندازه یکی از مهمانی هایتان غذای خانگی بپزید، نیازی نیست در آغاز، آنقدر سنگ بزرگی بردارید که نتوانید به نشانه بزنید. سپس ظرف های یکبار مصرفی که با عطر غذای خانگی پر شده را نزدیک ظهر با کمک دیگر افراد خانواده در اماکنی نظیر بازار و... که خریدار دارد بفروشید. اگر انصاف، بهداشت و کیفیت کاری خود را حفظ کنید و ترس به دلتان راه ندهید می توانید یک مرکز تهیه غذا (کترینگ) خانوادگی راه بیندازید و این بار با شرکت ها و ادارات و... قرارداد ببندید.
همیشه انگار ترشیجات، مربا، شیرینی و... خانگی اش یک چیز دیگر است. اگر هنر و ذوق خاصی در درست کردن این خوردنی ها دارید، می توانید اقدام کنید. شاید شما هم در بازارچه تجریش اسم سمنوی خاصی را دیده و شنیده باشید. اگر هدف داشته باشید و جرأت به خرج بدهید و البته بهداشت و کیفیت را فراموش نکنید، ای بسا نام تولیدات خانگی خود شما سر زبان ها بیفتد و به قول امروزی ها «بِرَند» شود.
اگر خیاطی بلدید و طرح های تازه ای خلق می کنید و از پوشیدن آنچه به دست خودتان دوخته اید لذت می برید، بهتر است دیگران را نیز از این مهارت خود بی نصیب نگذارید. می توانید طرح هایی متناسب با زنان و مردان همین مرز و بوم ارائه و با مراکز مد و لباس مربوط همکاری کنید.
اگر با طبیعت انس ویژه ای دارید و راه پله و داخل خانه تان را پر از گلدان می کنید، می توانید به پرورش گل و گیاه آپارتمانی و انواع کاکتوس های زینتی پرداخته و با گذراندن دوره های آموزشی رایگانی که در سطح شهر توسط شهرداری برگزار می شود، به پرورش قارچ، پرورش کود ورمی کمپوست و... بپردازید.
اگر جزو کسانی هستید که به آکواریوم و نگهداری ماهی و... علاقه مندید، می توانید دل به دریا زده و این بار با پرورش ماهی های زینتی و فروش آنها نتیجه زحماتتان را پشت شیشه مغازه های آکواریوم فروشی به نمایش بگذارید.
اگر به حداقل یک زبان خارجی مسلط هستید، می توانید با تمرین و ممارست به صورت غیرحضوری با انتشارات و دارالترجمه ها برای ترجمه متون و همچنین با موسساتی که فایل های صوتی و تصویری را ترجمه می کنند، همکاری کنید. انتشار آگهی ترجمه متون و مقالات در محیط دانشگاه ها نیز گزینه دیگری است که اگر کیفیت کارتان خوب باشد، بعد از مدتی شناخته خواهید شد.
اگر تحصیلات دانشگاهی دارید، با همراه داشتن یک رایانه و اشتراک اینترنت، می توانید به صورت آنلاین در حوزه دانش خود به تدریس خصوصی بپردازید. موسساتی هستند که ترجیح می دهند از این روش برای آموزش مشتریان خود استفاده کنند و به صورت ساعتی حق الزحمه شما را بپردازند. به این ترتیب دیگر نگران کنترل یک کلاس با جمعیت زیاد و حواشی آن نخواهید بود و نیز با توجه به این که مسئول آموزش نفرات محدودی هستید، می توانید ساعت برنامه آموزشی آنها را با برنامه های شخصی خود هماهنگ کنید.
اگر از گشت و گذار در اینترنت لذت می برید، می توانید با کسب مهارت و دانش کافی، یک وبسایت با نام و دامین مورد نظرتان راه اندازی کنید. پشتیبانی وبسایت راه ساده ای است که از طریق جلب توجه ِ مردم می توانید درآمدزایی کنید. قضیه به این صورت است که اگر محتوای مطالب، ظاهر و گرافیک سایت به اندازه کافی جذاب و به روز باشد، نظر بسیاری از مردم را حین وبگردی به خودش جلب خواهد کرد و همین امر کافی است که برخی شرکت ها برای درج تبلیغات خود، سایت شما را انتخاب و با شما قرارداد همکاری امضا کنند. از بزرگ ترین مزایای پشتیبانی وبسایت این است که شما هر وقت دلتان بخواهد و سرتان خلوت باشد، بدون هیچ محدودیت زمانی می توانید این کار را انجام دهید.
اگر اهل پژوهش هستید و از علم آموزی لذت می برید، در صورتی که تحصیلات دانشگاهی دارید مطبوعات و وبسایت های آموزشی مانند آنهایی که در زمینه مقالات علمی فعالیت دارند، در داخل و خارج از کشور می توانند گزینه مناسبی برای چاپ محتوای تولید شده توسط شما باشند. البته برای این کار لازم است به زبانی که برای مقاله خود انتخاب کرده اید به حد کافی مسلط باشید و مطالب شما سوژه های جذاب و کارآمدی برای مطرح کردن باشد.اگر از مطالعه و کتاب خواندن لذت می برید و مهارت شما در ادبیات زبان خود یا زبان های دیگر به قدری است که متون را بدون غلط می خوانید، می توانید با داشتن یک دستگاه ضبط صوت که امروزه همه نوعش متناسب با سلایق گوناگون در بازار موجود است، کتاب صوتی تولید کنید و برای فروش آنها با موسسات و کتابخانه های تولیدکننده کتاب های صوتی برای نابینایان، وارد مذاکره شوید. شما می توانید با کتاب های دانشگاهی و کتاب هایی که نیاز به آنها در اولویت است، شروع کنید.
برگرفته از روزنامه جام جم
باسمه تعالی
خبر مرگ رابین ویلیامز (Robin Williams) را هفته گذشته همه شنیده اند. فیلم های کمدی بسیاری از ایشان در سه یا چهار دهه اخیر پخش شده که مورد استقبال اکثر مردم واقع شده بودند. رابین مانند همه هنرپیشه ها و خواننده های معروف، سالها گرفتار اعتیاد به مواد مخدر و الکل بود و اخیرا هم بیماری پارکینسون او را آزار میداد. بنابراین خودکشی او چندان امر غیر منتظره ای نبود.
اما چند نکته در این ماجرا وجود دارد که ارزش آن را دارد که بازگو کنیم.
در روزهای قبل از خودکشی رابین، در بعضی شبکه های اجتماعی بحثی در گرفته بود درباره اینکه با توجه به مشکلات جسمی و روحی او، چه زمانی باید انتظار مرگ او و یا خودکشی اش را داشت. در قسمتی از سریال کارتونی Family Guy که در همان شب خودکشی او پخش شده بود، تمام موضوع برنامه درباره رابین ویلیامز بود و در آن شخصیت اصلی کارتون اقدام به خودکشی میکند. این شواهد حاکی از این است که احتمال اینکه به نوعی او را برای تسریع در خودکشی برنامه ریزی کرده باشند، وجود دارد. اصطلاحی که برای این کار بکار برده میشود، Predictive Mind Programming یا برنامه ریزی روانی برای اقدام به عملی مشخص و یا رسیدن به یک نتیجه مشخص است. قبلا هم در نوشته دیگری درباره این مطلب بحث کرده بودم.
باسمه تعالی
در مقاله قبلی سعی داشتم این مطلب عمومی را شرح دهم که با توجه به حجم افکار و عقاید غلط و شیطانی که در حال حاضر جریان دارد، کار تصمیم گیری و تفکر درست برای همه و علی الخصوص جوانها سخت است. شاید نشان دادن غلط بودن بعضی از این باورها چندان اولویتی نداشته باشد. اما وقتی مساله سرنوشت نسل های بعدی یک ملت است و دشمنان آن همه به امید روزی نشسته اند که جمعیت رو به پیری رود و دیگر قدرت دفاع از خود را نداشته باشد، باید در مورد این مساله روشنگری جدی تری بشود.
چند باور غلط است که زوج های جوان را به تاخیر در بچه دار شدن تشویق میکند که همه آنها غلط است و در اینجا این موارد را قصد دارم تشریح کنم:
