باسمه تعالی

این روزها خبرهای متعددی درباره عزم ایران در توسعه قدرت دریایی خود به گوش میرسد. اما به نظرم میرسد که نکته‌ای در اینجا مغفول مانده و آن این است که لازمه حضور در آبهای بین‌المللی داشتن ناوگانی از کشتیهای تجاری و ماهیگیری است که در همه آبهای آزاد فعالیت کنند.

عبارات زیر  را به نقل از جام‌نیوز آورده‌ام تا مقدمه‌ای برای بحث باشد:

باسمه تعالی

اخیرا با پخش خبر مرگ فیدل کاسترو، مطالب زیادی در رسانه‌های دنیا درباره این فرد دیده میشود. در رسانه های ایرانی هم خبرهای متعددی را دیدم که بعضی از آنها اطلاعات غلط و گمراه‌کننده‌ای داشت. لذا بر آن شدم که خیلی مختصر درباره این فرد مطلبی را بنویسم.

در یکی از خبرها چنین آمده بود که او از ۶۳۸ سوءقصد جان سالم بدر برده بود و بخش عمده ای از این سوءقصدها را سازمان سیا برنامه‌ریزی کرده بود. چنین خبری صحیح نیست. چون سازمان سیا نقش اصلی در تربیت این فرد و به قدرت رسیدن او داشته است. کاسترو که متولد سال ۱۹۲۶ بود، در جوانی به دنبال هنرپیشه شدن بود و در چند فیلم هالیوودی ایفای نقش کرده است. اگر در دیتابیس فیلم IMDB به دنبال اسم او بگردید حداقل دو فیلم متعلق به سال ۱۹۴۶ را مییابید که کاسترو در آن بازی کرده است. این حضور در سینما باعث شده که سازمانهای اطلاعاتی غربی او را، با توجه به هیکل و ظاهرش، برای ایفای نقش رهبر یک گروه چریکی مناسب بیابند و برای این کار تربیت کنند.

باسمه تعالی

چند روز پیش شبکه تلویزیونی نئونیوز پاکستان خبری درباره دونالد ترامپ، رئیس جمهور منتخب آمریکا، پخش کرد. خبر حاکی از این بود که ترامپ که اسم اصلی‌اش داوود ابراهیم خان است در سال ۱۹۴۶ در دره شوال در شمال ایالت وزیرستان پاکستان به دنیا آمده است و هنگامی که ۹ ساله بوده پدر و مادرش در تصادف کشته میشوند. یک افسر انگلیسی او را همراه خود به انگلیس میبرد و بعدا آقای ترامپ ساکن نیویورک او را به فرزند خواندگی قبول کرده، نام دونالد را برایش انتخاب میکند. خبر مذکور واضحا غلط است و عکسی که به عنوان کودکی ترامپ نشان داده شده، توسط یک عکاس معروف در سالهای اخیر گرفته شده است. اما اینکه هدف از پخش خبرهایی از این قبیل چیست، نیاز به بررسی دارد.

باسمه تعالی

با مشخص شدن نتایج انتخابات آمریکا و پیروزی ترامپ موجی از تظاهرات مردمی و درگیری‌های خیابانی در شهرهای آمریکا براه افتاد. اما بخش قابل توجه خبرهای اخیر این است که آتش بیار معرکه در شورشهای اخیر، که به انقلاب بنفش معروف شده است، خانواده کلینتون و جرج سوروس و دیگر افراد سرشناس سیاسی آمریکا هستند. اینکه هدف چنین افرادی از ایفای نقش اپوزیسیون چیست، نیاز به بررسی و تحلیل دارد.

باسمه تعالی

دو روز پیش در خبرها دیدم که سردار نقدی درباره انتخابات ریاست جمهوری آمریکا چنین اظهار نظر کرده بود:

وی با اشاره به اینکه صهیونیزم بین الملل برای روی کار آوردن کلینتون کاملا جدی و مصمم است و ترامپ را برای ایجاد جنجال و حل بحران مشارکت مردمی به صحنه آورده‌اند، افزود: برای بعضی رسانه های شیفته غرب که مرتب سوال می کنند کدام یک از کاندیداهای آمریکا بهترند، باید ابراز تأسف کرد که چطور یک رسانه‌ای اینقدر با اوضاع آمریکا ناآشناست که نمی‌داند تصمیم گیرنده آمریکا این عروسک‌های خیمه شب بازی نیستند.

اکثر مطالبی که ایشان گفته بود صحیح بود، به غیر از این جمله که صهیونیزم بین الملل برای روی کار آوردن کلینتون کاملا جدی و مصمم است. همانطور که اظهار نظر سیاسی برای ما آزاد است، برای نظامیها هم مجاز است. اما پیش‌بینی نتایج انتخاباتی که در آن هر دو طرف به قول خود سردار عروسک خیمه شب بازی هستند، درست نیست. شخصاً با اینکه شواهد زیادی از اینکه ترامپ برنده این انتخابات است داشتم، صبر کردم تا نتیجه انتخابات معلوم شود و بعد این سطور را بنویسم.

باسمه تعالی

آیا تا بحال به این نکته توجه کرده‌اید که یک اختلاف فاز فرهنگی بین جامعه ایرانی و بقیه ملتهای همسایه و دیگر ملل عالم وجود دارد؟ وضعیت فرهنگی هر جامعه را شاید بشود مثل یک موج سینوسی فرض کنیم که هر چند ده سال یک اوج و حضیض فرهنگی و تغییر و تحول روحی در آن رخ میدهد. تحول فرهنگی در بعضی جوامع با کمی تأخیر از یک جامعه متقدم رخ میدهد و همین حالت را می‌شود اختلاف فاز نامید. اما اختلاف فاز ایرانی‌ها با بقیه دنیا خیلی زیاد است. طوریکه جریانهای فرهنگی‌شان بعضا مخالف حرکت دیگران است.

باسمه تعالی

در سالهای پیش در این باره زیاد نوشته بودم که به دوام نظام حاکم بر سوریه و شخص بشار اسد زیاد نباید امیدوار بود. کمکهای قابل توجه جبهه مقاومت از جمله ایران و حزب‌الله لبنان سهم اساسی در تداوم این نظام داشته و شخصا انتظار همین مقدار دوام را هم نداشتم. اما این نظام و شخص بشار اسد نقطه ضعفهایی دارند که باعث شده که دشمنان آن‌ها از شکست و سقوط نظام سوریه ناامید نشوند.

باسمه تعالی

تصویر کودک مجروح سوری را که در بمبارانهای حلب مجروح شده و بر صندلی داخل یک آمبولانس نشسته، در روزهای گذشته همه دیده‌اند و در رسانه های ایرانی هم بازتاب گسترده‌ای داشته است. برای همه واضح است که تلفات انسانی همه طرفین درگیر در جنگ داخلی سوریه، علی الخصوص شهروندان عادی، صدمه ای به کل جهان اسلام محسوب میشود و تا حد امکان باید همه را تشویق کرد که باعث رشد این صدمات نشوند. از طرف دیگر هم بر کسی پوشیده نیست که غربیها به خاطر حقوق بشر و حفظ کرامت انسانی در آتش جنگ سوریه نمیدمند و اخبار آن را پوشش نمیدهند. چون درست در همین زمان تلفات شهروندان یمنی در اثر بمبارانهای آل سعود به مراتب جگرسوزتر از وقایع سوریه است و هیچ سازمان و یا ارگان غربی یا بین‌المللی نیست که برای آن اهمیتی قائل باشد. 

باسمه تعالی

در مقاله چند روز پیش درباره کودتای ترکیه نوشته بودم که برای دولت ترکیه مسلم است که آمریکا و ناتو در طرح‌ریزی کودتا نقش داشته‌اند. البته مدت زیادی است که مشخص بود که از نظر آمریکا شخص اردوغان یک مهره سوخته است و سیاستهای منطقه‌ای آمریکا نیز با منافع ترکیه در تضاد است. اما اقدام‌های اخیر آمریکا و اروپا جای هیچ شکی را برای رهبران ترکیه باقی نگذاشت که همراهی بیشتر از این با آمریکا به نفع ترکیه نیست.

باسمه تعالی

اخبار کودتای ترکیه از اول شب گذشته تمام خبرگزاریهای دنیا را به خود مشغول کرده است. خبرهایی که از شکست کودتا شنیده میشود، درواقع جزء یک عملیات روانی است تا عاملان کودتا را از ادامه کار ناامید کند. این ادعا که رهبری ارتش با این کودتا هماهنگ نبوده و فقط گروهی متمرد در آن نقش دارند، قابل قبول نیست.چون اجرای چنین کودتایی در وسعت کشوری مانند ترکیه نمیتواند کار یک اقلیت متمرد باشد و قاعدتاً باید بخش عمده‌ای از ارتش در این کار سهیم باشند. هنوز مشخص نیست کدام طرف دست بالاتر را در میدان دارد و سئوال مهم این است که چه انتظاری از این وقایع می‌شود داشت؟