پرحرفی بیماری روانی است
تاریخ نشر:باسمه تعالی
اگر تا به حال به یکی از بستگان پیر خود که گوشهایش هم سنگین شده تلفن کرده اید، احتمالا جوابی مثل این را شنیده اید: "سلام، حال شما چطوره؟ خیلی ممنون، قربان شما، به لطف شما؛ ...". یعنی بدون اینکه صدای شما را بتواند بشنود، هم خودش سئوال میکند و بعد فرض میکند که شما در مقابل از او سئوال کرده اید و خودش جواب آن سئوالها را میدهد؛ بدون اینکه اصلا به شما فرصت حرف زدن بدهد. اگر هم بحثی درباره یک موضوع اختلاف برانگیز پیش بیاید، تا آخر با پرحرفی فرصت ورود به بحث را از آدم میگیرد و آخر سر هم میگوید: " دیدی چقدر حرفم حسابی بود که هیچ چیزی نتوانستی بگویی". اگر مشکل پرحرفی فقط به همین پیرها محدود میشد، باز قابل تحمل تر بود. اما آنچه شاهدیم این است که چنین رفتاری نه فقط در میانسالها، بلکه در بین جوانها و نوجوانها هم در حال شیوع است و هیچ فرقی بین کم سواد و تحصیلکرده هم نیست. چنین رفتاری قطعا بیماری روانی و اختلال رفتاری است، اما شخصا در توصیه به مراجعه به پزشک و یا مشاور روانی احتیاط میکنم. دلیل آن هم این است که احتمالا با مراجعه به پزشک و یا مشاور خواهید یافت که او بیشتر از مراجعه کننده به خود پرحرف است.
