باسمه تعالی

یکی از دوستان محترم میفرمودند که:

«دیگر فرقی نمیکند که برنامه کیو از اول برای گمراه کردن مردم بوده، و یا در عمل شکست‌خورده است. بهرحال این موضوع تمام شده، و باید از انتظار برای موفقیت برنامه آنها، و بقول معروف “Trust The Plan”، دست کشید»

«البته عده‌ای این موضوع را تبدیل به یک موضوع اعتقادی خواهند کرد، و تا دهها سال انتظار موفقیت برنامه کیو را خواهند داشت. همان‌طور که بعد از جنگ جهانی دوم، برای دهها سال طرفداران نازی‌ها امید به بازگشت نازیسم داشته؛ و این موضوع در قصه‌ها و فیلمهای سینمایی متعدد آمده است».

شخصاً قصد ندارم کسی را دعوت به انتظار بیشتر برای برنامه کیو، و یا ناامید شدن از آن، بکنم. هر کسی میتواند به هر جمع‌بندی شخصی که مایل است برسد. اما نکاتی در این قضیه وجود دارند که بدون در نظر داشتن آن‌ها نمیتوان تحلیل جامعی از آنچه در جریان است، داشت:

باسمه تعالی

وابستگان به سازمان‌های اطلاعاتی دنیا این روزها با تمام توان مشغول پخش disinformation و یا اطلاعات قدیمی هستند، تا حواس مردم دنیا را از وقایع مهم‌تر پرت کنند. داستان‌های مربوط به فرازمینی‌ها، فرود مریخ‌نورد روی مریخ، و GESARA، از این قبیل مطالب هستند؛ که هدف از طرح آن‌ها در این مقطع زمانی سرگرم کردن مردم است.

یکی از مطالبی که ماموران اطلاعاتی، مانند charlie ward، این روزها زیاد روی آن تأکید میکنند، تکنولوژیی است که به Med Bed مشهور است.

درباره وجود Medical Pod ها و تکنولوژی بازسازی بافتهای اندام، در دهه‌های گذشته زیاد مطلب پخش شده است. این تکنولوژی، که به Quantum Healing نیز مشهور است، بر اساس این فرض است که بدن تعریفی از مدل سالم و کامل جسم خودش را دارد. پس میتوان از خود بدن پرسید که چه چیزی در بدن هست که متعلق به تعریف بدن نیست؛ و چه چیزی از تعریف بدن گم شده، تا بازسازی شود.

باسمه تعالی

اداره Securities and Exchange Commission، یا به اختصار SEC، برای نظارت و کنترل شرکتها، وظیفه ثبت آن‌ها را نیز بر عهده دارد.[5]

در گزارش هفته اخیر بنیامین فولفورد چنین آمده که در سایت SEC، شرکت «ایالات متحده آمریکا» را دیگر نمیتوان یافت. اما بجای آن شرکت دیگری با نام United States Corp Co تقاضای ثبت کرده است.[1]

میتوانید شرکتهایی که در آمریکا ثبت شده‌اند را از لینک [2] جستجو کنید. معاملات تجاری بین شخصیت‌های حقوقی قابل انجام است؛ بنابراین زمانی که دولتها بخواهند با دیگر شرکتها معامله کنند، و یا از بانکها وام بگیرند، باید برای این کار خود را به عنوان یک شخصیت حقوقی ثبت کنند.

باسمه تعالی

«گوشت مصنوعی» را با نامهای Fake Meat و یا Synthetic Meat نیز معرفی می‌کنند. درباره این موضوع سؤالها و ابهامات متعددی وجود دارد، که بررسی و تشریح آن‌ها ضروری است. قبل از هر چیز اول باید شرح دهیم که راجع به چه چیزی صحبت می‌کنیم.

گوشت مصنوعی گیاهی

شرکتهای متعددی سعی کرده‌اند با ترکیب گیاهان و مواد مختلف، محصولی را عرضه کنند که همان احساس خوردن گوشت یا همبرگر را داشته باشد. از این محصولات میتوان «Beyond Meat» و «Impossible Foods» را نام برد. این تولیدات بیشتر روی همبرگر و سوسیس و فیله مرغ تمرکز دارند.

شرکتهای دیگری هم هستند که با کمک 3D Printer مخصوص، با استفاده از مواد اولیه گیاهی و صنعتی، گوشت را به نحوی تولید میکنند که از نظر ظاهری و بافت کاملاً شبیه گوشت واقعی باشند.[2]

گوشتهای مصنوعی گیاهی را می‌شود با قیمت کمتری از گوشت واقعی تولید کرد. بازار مصرف این نوع گوشتها در دهه آینده حدود ۱۴۰ میلیارد دلار برآورد میشود.[3] به علاوه زمانی که ذائقه مردم به این نوع گوشتها عادت کرد، به تدریج می‌شود از مواد اولیه ارزانتر و بی‌ارزش‌تر استفاده کرده، و قیمت تولید را کاهش داد.

باسمه تعالی

🔹در پست قبل درباره اتحادیه FVEY، مختصری نوشته بودم، که هدف رسمی آن اشتراک اطلاعات بین سازمانهای اطلاعاتی ۵ کشور آمریکا، انگلیس، نیوزیلند، استرالیا، و کانادا است.

🔹از زمان جنگ جهانی دوم کشورهای آمریکا و بریتانیا، برای مقابله بهتر با دشمنان خود، سیستم اشتراک اطلاعات را پایه‌گذاری کردند. در دهه بعد از جنگ این سیستم با پنج عضو، تحت نام FVEY ادامه پیدا کرد. کیو اَنان توضیحات خوبی درباره حقایق پشت پرده این اتحادیه ارائه کرده است.[2] به عنوان نمونه خواندن پست ۲۶۵۷ را توصیه میکنم.[1]

باسمه تعالی

🔹چند روزی است که خبرهای مربوط به لزوم پذیرش کامل FATF، برای نهایی شدن قرارداد ۲۵ ساله ایران و چین، را دیده‌ام. مثلاً لینک [1] چنین گفته: «ظریف تلویحاً از وجود مانعی به نام #FATF در مسیر سند همکاری ایران و چین خبر داد».

🔹قبلاً درباره FATF در چند مقاله توضیح داده‌ام.[2,3,4] بطور خلاصه طرف توافق برجام و پذیرش FATF، در‌واقع گلوبالیست‌ها بودند. تا زمان اوباما آمریکا نیز تحت کنترل گلوبالیستها بود، و به همین دلیل گلوبالیسم در ذهنیت اکثر ایرانیها با آمریکا و استعمار غرب معادل فرض میشد.

🔹آمریکای امروز بسیاری از قراردادهای دوران گلوبالیستها را لغو کرده، و از معاهدات گلوبالیستی، مثل معاهده پاریس، خارج شده است. بودجه سازمان بهداشت جهانی را، بخاطر تحت سلطه چین بودن، هم قطع کرده است.

🔹اصل مسأله FATF هم مسأله پیچیده‌ای نیست، و دو راه برای برخورد با آن وجود دارد:

🔹خبر قرنطینه گروهی از معدنکاران زامبیائی، به مدت پنج ماه، به دستور کارفرمای چینی، را امروز دیدم.[1] ظاهراً این گروه کارگران به مدت ۵ ماه در معدن به بردگی گرفته شده بودند، و در نهایت با دخالت مقامات دولتی آزاد شدند. مدیران چینی هم پس از آن پا به فرار گذاشتند.

🔹یکی از کانال‌های به اصطلاح ارزشی، و در‌واقع ضدارزشی توجیه کننده استعمار چین و سلطه کمونیسم، اخیراً چنین نوشته بود:[2]

🔸«با بسته شدن قرارداد ۲۵ ساله با چین، ایران برای تمام نفت خود یک مشتری دائم خواهد داشت. بنابراین تهران به سرعت در حال توسعه میادین نفتی خود است».

🔸«این توسعه نه تنها شامل میادین اصلی در غرب کارون می‌شود بلکه میادین نفتی چالش برانگیزتر مثل میادین مشترک با عراق را هم در برمی‌گیرد».

🔹در حال حاضر زبان انگلیسی زبان اول دنیا است، و اکثر قراردادهای بین‌المللی به این زبان نوشته میشوند. همانطور که انگلیسی توانسته مقام «زبان رسمی بودن» را از فارسی در شبه قاره هند و پاکستان بگیرد، زبانهای دیگر را نیز کنار زده است.

🔹انتقادهای زیادی به زبان انگلیسی می‌شود، و بعضی‌ها اصلاً آن را یک زبان نمیدانند. یکی از تعابیر معروف درباره زبان انگلیسی چنین است:

🔸English is not a language, it's three languages wearing a trench coat pretending to be one

🔹یعنی «انگلیسی یک زبان نیست، بلکه ۳ زبان (لاتین، آلمانی و فرانسوی) است که آن‌ها را کنار هم گذاشته‌اند، و یک پالتو روی آن پوشانده‌اند، تا بشود به عنوان یک زبان مستقل آن را جا زد».

باسمه تعالی

🔹مشهور است زمانی که امپراطوری روم در قرن پنجم میلادی در حال سقوط نهایی بود، حکومت که خود را عاجز از حل مشکلات اساسی می‌دید، با برگزاری مسابقات ورزشی و جشن‌ها و مراسم باشکوه، مردم را سرگرم میکرد، تا متوجه روند وقایع نشوند.

🔹هر حکومتی که به این نقطه برسد، درواقع از نقطه بی‌بازگشت،‌ یا Point of No Return، عبور کرده است. علایم حیاتی یک حکومت این است که در برابر تهدیدها و وقایع عکس‌العمل نشان داده، و دنبال راه چاره برای ‌آن باشد.

🔹چند روز پیش مطلبی را خواندم، که خبر از تولید و صادرات «آمونیاک آبی» توسط آرامکوی عربستان میداد.[1] اولین کشتی حامل این محصول به ژاپن ارسال شده است. هدف ژاپن کاهش تولید گازهای آلاینده محیط، مانند دی اکسید کربن، است.