باسمه تعالی

مقایسه میزان توسعه واقعی زیرساختها در کشورهای مختلف کار آسانی نیست و کنار هم گذاشتن عددها و آمارها راه درستی نیست. چون میزان فساد دستگاههای اداری یک کشور بر روی واقعی بودن آمارها تاثیر اساسی دارد. به عنوان نمونه میزان سرمایه گذاری اعلام شده توسعه سوچی که در واقع دهکده ای بیش نیست، برای المپیک زمستانی 2014، حدود 50 میلیارد دلار بود. ولی اساسا این دهکده حتی ظرفیت مصرف یک دهم این رقم را هم نداشت. المپیک زمستانی فقط بهانه ای بود تا اولیگارشهای روسی بتوانند بدون حساب و کتاب و بازرسی هر چه میخواهند به جیب بزنند. در المپیک 2010 زمستانی ونکوور، با اینکه مافیاهای حاکم بر ونکوور توانستند پروژه هایی مثل خط قطار هوایی بین فرودگاه و شهر که به بهانه حمل و نقل سریع توریستها ایجاد شد، را به چند برابر قیمت واقعی تحمیل کنند؛ در نهایت نتوانستند بیش از حدود یک میلیارد دلار از این پروژه بدزدند. کل هزینه های المپیک زمستانی 2010 به یک دهم هزینه های المپیک سوچی روسیه نرسید و همین مطلب برای نشان دادن عمق فساد مالی در روسیه کافی است.

فساد اداری در چین نیز بالا است و نه به ارقام سرمایه گذاری ها و نه به ارقام مصرف مواد اولیه آنها میشود اعتماد کرد. اخبار فساد مالی در نیروهای نظامی چین حتی مقامات بالای این کشور را نگران کرده و باعث احساس عدم امنیت آنها شده است. در این باره خبرهای زیادی وجود دارد که با یک جستجوی ساده میتوانید آن را بیابید و این خبر فقط نمونه ای از آنها است.

باسمه تعالی

در انتخابات دو روز پیش اسرائیل شاهد بودیم که حزب لیکود به رهبری نتانیاهو در دقایق آخر توانست چند کرسی بیشتر در کنست را تصاحب کند و علیرغم فاصله زیاد با حد نصاب نصف به علاوه یک، فرصت تشکیل یک اتحادیه بین احزاب و مذاکره برای تقسیم قدرت و تشکیل دولت آینده را داشته باشد. شخصا باور ندارم که در کشورهای اصطلاحا دموکراتیک، چیزی به نام انتخابات آزاد وجود داشته باشد و چنین تصوری فقط خام اندیشی است. علی الخصوص با ورود کامپیوترها به سیستم جمع آوری رای، این تقلب ها آسان تر شده و بعضا شاهدیم که نتایج در دقایق آخر عوض میشود. صبر کردن تا دقایق آخر هم برای این است که برآورد درستی برای حجم تقلب لازم و سبک و سنگین کردن عملیات داشته باشند، چون به هر حال هر تقلبی هزینه ای دارد و باید اقدامات احتیاطی برای جلوگیری از کشف آن انجام شود.

اما باقی ماندن نتانیاهو بر مسند نخست وزیری به چه معنی است؟

باسمه تعالی

برداشت عمومی این است که ایالت واشنگتن در شمال غربی آمریکا که شهر سیاتل مرکز آن است، یکی از لیبرال ترین ایالتهای آمریکا است. با این حال آمار خشونتهای بیهدف پلیسی در این ایالت بالا است. نمونه آن هم اتفاقی بود که دیروز چهارشنبه 26 فوریه در یکی از شهرهای این ایالت افتاده است.

ظاهرا یک مرد مکزیکی الاصل که چند وقتی بوده بیکار بوده و وضع مالی و روانی مناسبی نداشته در سر چهارراهی  به ماشین های عبور کننده سنگ پرت میکرده است. پلیس ادعا میکند که با آمدن ماشین پلیس، به طرف آنها هم سنگ پرت کرده است. بنابراین 3 افسر پلیس او را با 17 گلوله به قتل میرسانند.

باسمه تعالی

تا کنون خبرهای زیادی از مقابله حکومت کمونیست چین با موج اسلام گرایی، علی الخصوص در استان اویغورستان یا ترکستان شرقی که هم مرز پاکستان وتاجیکستان است، منتشر شده است. مثلا یکی از خبرها این بود که در ماه رمضان، دستور رسمی دولت این بود که هیچ کس حق روزه گرفتن ندارد و هر کارمند یا دانشجویی که چنین کند، اخراج میشود. البته به این حد هم بسنده نکردند و ماموران دولتی خانه به خانه میرفتند و همه را مجبور به خوردن چیزی میکردند و تهدید میکردند که در صورتی که روزه باشند، از کلیه حقوق اجتماعی محروم میشوند. دولت چین برای مبارزه با حجاب نیز سیاست تحقیر را پیش گرفته است. یعنی ماموران زن در خیابان ها دخترانی که بخواهند حجاب را رعایت کنند، میگیرند و در مورد اینکه چقدر حجاب آنها را زشت کرده، مغزش را شستشو میدهند و بعد البته تهدید میکنند.

اما خبری که در 9 فوریه پخش شد، شوک آورتر از بقیه خبرها بود:

باسمه تعالی

امروز در سایت دیلی میل دیدم که چند عکس از مریخ نورد Curiosity منتشر کرده بود که ادعا میکرد از طرف ناسا منتشر شده است. اول عکس را ببینیم تا توضیحات آن را بعدا عرض کنم:

باسمه تعالی

روزهای گذشته اخبار حمله به دفتر مجله شارلی ایبدو و اخبار متعاقب آن، در صدر اخبار رسانه های غربی بود. در بخش انگلیسی همین وبلاگ نیز اخبار و تحلیل های بسیاری درباره این رخداد نوشته شده است. اینکه این نشریه سالها است که مقدسات مذهبی همه ادیان را دستمایه طنز و کاریکاتور قرار داده، مطلبی بود که همه از آن خبر داشتند. دشمنی تمدن غرب با اسلام و احساس تهدیدی که آنها از جانب اسلام دارند، نیز اظهر من الشمس است. درباره اینکه حمله به دفتر مجله شارلی باید از طرف کسانی طراحی شده باشد که برنامه تشدید توهین و تحقیر عقاید مسلمین را دارند، نیز در همین وبلاگ مطلب زیاد نوشته شده است.

اما سئوال مهم این است که چرا دشمنان اسلام جرات پیدا کرده اند که توهین های خود را تشدید کنند؟ و برای مقابله با این برنامه باید چه کرد؟

باسمه تعالی

بر این باورم که دستهای استعماری به شدت در ایران فعال هستند. شاید بعضی ها فکر کنند که میخواهند کاری کنند که ایران دوباره به زیر سلطه آنها برگردد و یا آنقدر صدمه بخورد که توان عرض اندام نداشته باشد. اما شخصا فکر نمیکنم چیزی کمتر از محو اسلام و همچنین تجزیه ایران، استعمارگران را قانع کند.

صحبتهای آقای رائفی پور تحت عنوان "اندلوسیزه کردن ایران" را نیز موید این نظر دیدم و لذا آنرا در اینجا می آورم:

باسمه تعالی

دو هفته پیش در مقاله ای درباره جمع بندی دولتمردان آمریکا از مذاکرات هسته ای نوشته بودم که مقامات آمریکایی به قصد حصول نتیجه ای مشخص وارد مذاکرات نشده بودند و هدف اصلی آنها برآورد این مطلب بود که ایرانیها در صحنه عمل تا چه حد آماده به چالش کشیدن طرحهای آمریکا در منطقه هستند. جمع بندی آنها هم این بود که در صورت شدت بخشیدن به حملات علیه سوریه، انتظار عکس العمل تندی از دولتمردان ایران را نباید داشته باشند. لذا با کنار گذاشتن وزیر دفاع معتدل و روی کار آوردن یک فرد جنگ طلب که بتواند عملیات آمریکا در منطقه را به سمت هدف قرار دادن مواضع دولت سوریه منحرف کند، اولین قدم را در این راه برداشتند.

البته اینکه تا چه حد در برآورد خود صائب بوده اند، بحث دیگری است، اما قاعدتا باید این برآورد خود را بر اساس سیگنالهایی که از طرف مذاکره کننده ایرانی دریافت کرده اند، انجام داده باشند.

باسمه تعالی

در یکی از سایتهای ایرانی دیدم که چنین آورده بود:

نوجوان سیاه پوستی که تنها به واسطه ی رنگین پوست بودنش، یک نظامی آمریکایی جانش را می گیرد و من مانده ام که اسلحه ی آن نوجوان پلاستیکی بود و دوازده شلیک به سمت او روانه. که اگر سلاحش واقعی نیز می بود، یک تیر برای کشتنش کافی بود و بی شک می توان گفت که آن یازده تای دیگر از ناحیه کینه و نفرت شلیک شده و نه از سوی تفنگ !

این حرفها آدرس غلط دادن است، لذا لازم دیدم در این باره توضیحی ارائه کنم:

خشونت پلیس در آمریکا امری انکار ناپذیر است و اختصاص به نژاد خاصی ندارد. اینترنت پر از صحنه های تیراندازی پلیس آمریکا به افراد عقب افتاده، بیماران روانی، مستها، و کودکانی است که با هفت تیرهای پلاستیکی بازی میکنند. در این وبلاگ هم مواردی از این قبیل قبلا گزارش شده است. اما اینکه چرا چند مورد اخیر خشونت پلیس بر ضد سیاهان در همه خبرگزاری ها بازتاب داده میشود و با استفاده از آن احساسات عوام تحریک میشود، ماجرای دیگری دارد.

باسمه تعالی

جان کری، وزیر امور سیاسی آمریکا، در پایان دور جاری مذاکرات هسته ای در سخنانی آخرین نتایج این مذاکرات را تشریح کرد. بندهایی از این صحبتها را مناسب دیدم که در اینجا بیاورم تا بعدا بشود با آنچه که طرف ایرانی مذاکره ادعا خواهد کرد، مقایسه شود.

فرازهایی از صحبت جان کری چنین بود: