تحقیر ائمه جماعت اویغورچین و وادار کردن آنها به رقص در خیابان

باسمه تعالی

تا کنون خبرهای زیادی از مقابله حکومت کمونیست چین با موج اسلام گرایی، علی الخصوص در استان اویغورستان یا ترکستان شرقی که هم مرز پاکستان وتاجیکستان است، منتشر شده است. مثلا یکی از خبرها این بود که در ماه رمضان، دستور رسمی دولت این بود که هیچ کس حق روزه گرفتن ندارد و هر کارمند یا دانشجویی که چنین کند، اخراج میشود. البته به این حد هم بسنده نکردند و ماموران دولتی خانه به خانه میرفتند و همه را مجبور به خوردن چیزی میکردند و تهدید میکردند که در صورتی که روزه باشند، از کلیه حقوق اجتماعی محروم میشوند. دولت چین برای مبارزه با حجاب نیز سیاست تحقیر را پیش گرفته است. یعنی ماموران زن در خیابان ها دخترانی که بخواهند حجاب را رعایت کنند، میگیرند و در مورد اینکه چقدر حجاب آنها را زشت کرده، مغزش را شستشو میدهند و بعد البته تهدید میکنند.

اما خبری که در 9 فوریه پخش شد، شوک آورتر از بقیه خبرها بود:

دولت محلی اویغور که چینی ها آن را Xinjiang مینامند، ائمه جماعت را در خیابان به رژه وادار کرده و با نواختن آهنگ آنها را به رقص واداشته است. بعضی از آنها را هم به سخنرانی واداشته تا درباره مضرات نماز در تخریب روانی فرد و از بین بردن روحیه مثبت او و اینکه چرا جوانان نباید در مساجد حضور داشته باشند، سخنانی را بیان کنند. سخنران این مراسم که ظاهرا از بین همین ائمه جماعت بوده، درباره اینکه رقص برای جوانان بهتر از نماز است و برای سلامت روح و جسم آنها بیشتر موثر است، داد سخن  داده است. رقص ائمه جماعت هم برای این بوده که جوانان را به جای نماز خواندن به رقصیدن تشویق کنند.

حوادثی این چنین، اهمیت قیام امام حسین (ع) و عاشورا و درسی که به مسلمین برای حفظ اسلام داده، را تاکید میکند. اینکه دولت چین سیاست تحقیر را در مقابله با اسلام پیش گرفته یک بحث است و اینکه چرا مسلمین چنین تحقیری را می پذیرند، بحث دیگری است.

همزمان با تقویت بنیه اقتصادی و نظامی چین، روحیه و منش آنها نیز استکباری تر میشود و با دیگران از روی تفرعن و تحقیر رفتار میکنند، به حدی که تا کنون در دوره معاصر مانند آن دیده نشده است. مثلا در مراسمی که برای استقبال از رئیس جمهور چین، زی جین پینگ، در بازدید چند ماه گذشته از مجمع الجزایر پاسیفیک برگزار شد، در تمام مدت مراسم، همه حضار باید در حضور او زانو زده میبودند. چنین رفتار متفرعنانه ای را شخصا تا کنون جای دیگری ندیده ام.

دولت کمونیست چین، علیرغم اینکه ادعای کمونیستی و مردمی بودن دارد، وارث همان سیستم امپراطوری قدیم است و رهبران آن هم خود را در لباس امپراطور می بینند. بنابراین احتمال اینکه در آینده رفتاری مستکبرانه با دیگر کشورها پیش بگیرند و حتی مانند کشورهای غربی ظواهر مرسوم در دوره جدید را رعایت نکنند، زیاد است.