باسمه تعالی

اداره Securities and Exchange Commission، یا به اختصار SEC، برای نظارت و کنترل شرکتها، وظیفه ثبت آن‌ها را نیز بر عهده دارد.[5]

در گزارش هفته اخیر بنیامین فولفورد چنین آمده که در سایت SEC، شرکت «ایالات متحده آمریکا» را دیگر نمیتوان یافت. اما بجای آن شرکت دیگری با نام United States Corp Co تقاضای ثبت کرده است.[1]

میتوانید شرکتهایی که در آمریکا ثبت شده‌اند را از لینک [2] جستجو کنید. معاملات تجاری بین شخصیت‌های حقوقی قابل انجام است؛ بنابراین زمانی که دولتها بخواهند با دیگر شرکتها معامله کنند، و یا از بانکها وام بگیرند، باید برای این کار خود را به عنوان یک شخصیت حقوقی ثبت کنند.

🔹خبر قرنطینه گروهی از معدنکاران زامبیائی، به مدت پنج ماه، به دستور کارفرمای چینی، را امروز دیدم.[1] ظاهراً این گروه کارگران به مدت ۵ ماه در معدن به بردگی گرفته شده بودند، و در نهایت با دخالت مقامات دولتی آزاد شدند. مدیران چینی هم پس از آن پا به فرار گذاشتند.

🔹یکی از کانال‌های به اصطلاح ارزشی، و در‌واقع ضدارزشی توجیه کننده استعمار چین و سلطه کمونیسم، اخیراً چنین نوشته بود:[2]

🔸«با بسته شدن قرارداد ۲۵ ساله با چین، ایران برای تمام نفت خود یک مشتری دائم خواهد داشت. بنابراین تهران به سرعت در حال توسعه میادین نفتی خود است».

🔸«این توسعه نه تنها شامل میادین اصلی در غرب کارون می‌شود بلکه میادین نفتی چالش برانگیزتر مثل میادین مشترک با عراق را هم در برمی‌گیرد».

باسمه تعالی

ایران قبلاً سابقه واگذاری اداره بندر تجاری چاه‌بهار به هند را دارد. اما شواهد زیادی میتوان ارائه کرد که نشان دهند واگذاری بندر به چین بسیار متفاوت با هند است؛ و تهدیدات استراتژیک جدی برای ایران و منطقه خلیج فارس و جهان اسلام را به همراه خواهد داشت.

قبلاً در مقاله لینک [1] توضیح داده‌ام که چین بندری را در Grand Bahama Island، در ۵۵ مایلی ساحل فلوریدای آمریکا، اجاره کرده بود.[2] شیوه چین این است که با استفاده از «تله وام» کاری کند که بعد از مدتی صاحب بندر شود، و نتوان آن را از مالکیت چین درآورد.

ظاهر فعالیت چین تجاری بود، و شرکتهای اروپایی کشتیرانی نیز به چین در این ظاهرسازی کمک کردند. اما بطور مخفیانه چین آن بندر را برای مقاصد نظامی، و مخفی کردن زیردریایی‌های خود، استفاده کرد.

باسمه تعالی

امروز مدیر کانال «اخبار سوریه»، طی صحبتی، سعی داشت قرارداد ۲۵ ساله بین ایران و چین را توجیه کند. ایشان، در شروع صحبت خود، ادعا کردند با شخصی که از تمام جزئیات محرمانه این قرارداد اطلاع دارد تماس گرفته، و آن فرد هم وجود نکات منفی در قرارداد را انکار کرده‌اند.

قصد زیر سؤال بردن میزان اعتبار و راستگویی کسی را ندارم. اما این حرفها تنها برای کسانی قابل قبول است که هیچ اطلاعی از ساز و کار عالم نداشته باشند. متأسفانه جمهوری اسلامی روزبه‌روز روشهای حکومتهای دیکتاتوری را بیشتر اتخاذ میکند، و به آن‌ها شبیه‌تر میشود. مردم هم به تدریج ذائقه‌شان تغییر میکند، و فکر میکنند که حکومت ایده‌آل همین است و بس.

باسمه تعالی

این فایل متن گزارشی است به قلم Peter Pry، درباره سلاح‌های پالس الکترومغناطیس چین. از این سلاحها میتوان برای از کار انداختن و حتی تخریب شبکه برق سراسری یک کشور استفاده کرد.

جمع‌بندی ارتش آمریکا این است که چین سیاست «عدم حمله پیش‌دستانه» را کنار گذاشته، و خود را برای ضربه اول، و یا First Strike، به آمریکا آماده میکند. هدف این حمله، که بدون اخطار اولیه رخ خواهد داد، از کار انداختن تمام شبکه‌های برق و سیستم‌های مخابراتی و حمل و نقل است. اگر این حمله موفقیت‌آمیز باشد، مرحله بعدی عملیات متعاقب آن پیگیری خواهد شد.

باسمه تعالی

قصدم از نوشتن این مطلب این نیست که ترس را القاء کنم. اما درک شرایط کنونی اوضاع دنیا به همه ما کمک خواهد کرد که این شرایط را با آرامش بیشتری پشت سر بگذاریم. شخصاً امیدوارم نتیجه تحولات کنونی دنیا این باشد که وارد دوره‌ جدیدی از شکوفایی تمدن بشری بشویم.

درباره سابقه تنازع چین و آمریکا، بر سر ابرقدرتی قرن ۲۱ مطالب زیادی نوشته‌ام، که در این کانال می‌شود آن‌ها را یافت.

چین در بیش از دو دهه گذشته بنادری اختصاصی را در کالیفرنیا به مالکیت درآورد، و از طریق آن‌ها برای فتح سرزمینی آینده آمریکا برنامه‌ریزی کرد. شرکتهای چینی نیز به خرید زمین‌های کشاورزی بزرگ پرداختند و از این زمینها به عنوان پایگاه‌های نظامی و اطلاعاتی خود، و حتی زندان‌های آینده پس از فتح سرزمینی آمریکا، استفاده کردند.[1]

ملی‌گرایان پس از بدست گرفتن قدرت، سعی کردند با این تلاش چین مقابله کرده، و در مقابل اقتصاد چین را زمین زده، و این کشور را منزوی کنند. این برنامه، از طریق تحریمها و عوارض گمرکی و چند مورد برخورد نظامی، تا حدودی جلو رفت.[2] در ماههای اخیر چند بانک بزرگ چین ورشکسته شدند، و دولت اداره آن‌ها را به عهده گرفت.[3] شیوع بیماری در بین خوکهای این کشور، که به کشتار صدها میلیون خوک منجر شد، قیمت گوشت را در این کشور بالا برد، و به اقتصاد چین لطمه زد. فرض چین این بود که با روشهای عادی و به تدریج، میتواند آمریکا را عقب بزند و بر این کشور غلبه کند. اما حوادث اخیر نشان داد که چین اگر به روشهای سابق خود ادامه دهد، بازی را واگذار خواهد کرد.[4]

باسمه تعالی

این رشته توئیت روایت دیگری از توفان Dorian و جنگ مهندسی GeoEngineering که روی آن صورت گرفته، تعریف میکند.[1] در یک طرف این تقابل کل جبهه گلوبالیسم، از جمله چین و گلوبالیست‌های داخلی آمریکا، و در طرف دیگر ملی‌گرایان آمریکا بودند.

باسمه تعالی

رسانه‌ها و اتاق‌های فکر زیادی را می‌شود یافت، که خیلی سریع در جواب این سؤال میگویند که «آمریکا مدتی است که بازنده شده و نتیجه تغییر نمیکند». البته همه این رسانه‌ها و اتاق‌های فکر وابسته به گلوبالیسم و جناح چپ آمریکا هستند. متأسفانه در ایران مطالب منتشر شده توسط رسانه‌ها و اتاق‌های فکر جناح چپ بیشتر مورد توجه قرار میگیرد؛ و حتی اکثر تحلیل‌های سیاسی دانشگاهیان و شخصیت‌های مطرح مستقل، متأثر از این مطالب است.

در حالی که باید به علائق سیاسی و وابستگی این رسانه‌ها و اتاق‌های فکر نیز توجه شود. بخش عمده مطالب منتشر شده توسط آن‌ها فقط در حد یک پروپاگاندا است.

آنچه در بین چین و آمریکا در حال رخ دادن است، یک جنگ تمام‌عیار است و هدف نامگذاری «جنگ تجاری» برای آن، فقط کم کردن حساسیت مردم دنیا و نگرانی آنها، و کاهش تنش بین‌المللی است. آمریکا در این مدت با تهدیدهای فراوان چین مقابله کرده و برگهای برنده متعددی را از دست آن‌ها درآورده است. درباره تهدیدهای چین در خاک آمریکا قبلاً طی چند مقاله توضیح داده بودم. اخبار رقابت‌های این دو قدرت در زمینه‌های دیگر، از جمله سلاح‌های مستقر در مدار زمین، کمتر بازتاب دارد.

باسمه تعالی

امروز به خبری برخورد کردم که درباره امضای قرارداد همکاری‌های استراتژیک ۲۵ ساله ایران و چین، در سفر اخیر ظریف به چین بود.[1] این خبر، البته با جزئیات کمتر، در رسانه‌های ایران هم بازتاب داشت.[2]

قبلاً در مقاله دیگری با عنوان «چند خبر درباره استعمار آفریقا توسط چین» درباره روش استعماری چین، توضیح داده بودم. [3] بطور خلاصه روش چین این است که برای یک پروژه وام میدهد، و جزء شرایط آن این است که شرکتهای چینی در قراردادهای توسعه آن پروژه اولویت داشته باشند. یکی از شرایط وام این است که در صورتی که در زمان سررسید وام فرارسید و توان پرداخت وام وجود نداشت، بندر و یا بخشی از سرزمین یا به تملک چین درآید و یا برای طولانی مدت به این کشور اجاره داده شود. از این به بعد وظیفه شرکتهای چینی دخیل در پروژه این است که تمام تلاش خود را بکنند که وام قابل پرداخت نباشد، تا بتوان بنادر و سرزمین را مالک شد.

چین همین نسخه را برای تصرف بندر مومباسا در کنیا و بندر Hambantota سریلانکا، و مناطق متعدد دیگر، با موفقیت بکار گرفت.

باسمه تعالی

در هفته‌های اخیر موضوع پیشنهاد ترامپ برای خرید گرینلند از دانمارک، در رسانه‌ها بازتاب زیادی داشت؛ و همچنین مورد تمسخرهای فراوان قرار گرفت. چون گرینلند سرزمینی با وسعت 2.2 میلیون کیلومتر مربع است، و صدها هزار برابر کل املاکی است که ترامپ در کار خصوصی خود معامله کرده است.

بهرحال این مسأله نکات بسیاری دارد، که در این مقاله فقط به مختصری از آن می‌شود اشاره کرد.