باسمه تعالی
اگر با آنچه که در دنیای شبیه سازی دیجیتالی انسانها میگذرد، آشنایی قبلی ندارید، توصیه میکنم این مقاله و لینکهای معرفی شده در آن را ملاحظه بفرمائید.
سالهاست که سازندگان فیلم های هالیوودی از این تکنولوژی برای ایجاد کاراکترهای مجازی استفاده میکنند. در فیلم هایی که حدود 10 سال پیش ساخته میشد، شبیه سازی حرکات عضلات دور چشم و لب و دهان با دقت کافی انجام نمیشد. به همین دلیل تشخیص مجازی بودن این چهره ها آسان بود. به علاوه برای شبیه سازی هر فریم باید کامپیوترها زمان زیادی کار میکردند. البته به تدریج این تکنولوژی پیشرفت کرد تا به جایی رسید که در فیلم آواتار محصول سال 2009، تشخیص صحنه هایی که هنرپیشه مجازی به جای انسان بازی میکند، دیگر آسان نبود.