باسمه تعالی

دیدار دونالد ترامپ و پوتین، روسای جمهور آمریکا و روسیه، در هلسینکی فنلاند در ۱۶ جولای، یک دیدار تاریخی بود و معاملات بسیاری در این دیدار به ثمر رسید. درباره حاصل این دیدار در یک مقاله مجزا انشاالله بحث خواهم کرد. فرض بر این بود که حاصل این دیدار این خواهد بود که این دو ابرقدرت همگرایی بیشتری در آینده خواهند داشت و احتمال برخورد نظامی آن‌ها کمتر خواهد شد. اما شواهد نشان میدهد که به رغم همه توافقات انجام شده، چنین نتیجه ای را نباید انتظار داشت.

یکی از حوادثی که نگرانی روسیه را به همراه داشت، کشته شدن پیشمرگ ترامپ در سفر به اسکاتلند، قبل از این دیدار، بود. [1] این فرد ۱۹ سال سابقه کار داشت و وظیفه آزمایش غذا و لوازم بهداشتی ترامپ و همسر او را به عهده گرفته بود. خبرگزاری‌ها مرگ او را در اثر سکته قلبی گزارش کردند، اما باور این مطلب برای دیگران ساده نیست. چون تا بحال ترامپ و خانواده‌اش بارها هدف حمله قرار گرفته‌اند. همین ماه گذشته ملانیا، همسر ترامپ، برای حدود یک ماه، به علت از کار افتادن کلیه هایش، بستری بود، که احتمالاً دلیل آن مسموم شدن بود. [2]

باسمه تعالی

با توجه به کمبود وقت و مشغله‌های خود، واقعاً تمایل دارم که بحث درباره مطالب سیاسی را به اهلش واگذارکنم و در این زمینه سکوت کنم. اما تحلیل جامعی درباره دیدار اخیر رهبران آمریکا و کره‌شمالی، در رسانه‌های ایرانی نیافتم و بسیاری از سئوالها هنوز بیجواب مانده است. دیروز یکی از بستگان، چنین اظهار نظر میکرد که «حتی کره‌شمالی هم فهمید که باید صنعت هسته‌ای خود را واگذار کند و ایران هم راهی جز صرفنظر کردن از این صنعت ندارد.» به همین دلیل برآن شدم که مختصری درباره این موضوع بنویسم.

یکی از سیاسیون روسی به نام Sergey Stankevich با توجه به حال و هوای جام جهانی، سعی کرد نتیجه این دیدار را مثل مسابقه فوتبال امتیاز بدهد. تحلیل ایشان این بود که این دیدار ۳-۱ به نفع کیم جونگ اون تمام شد. ترامپ تنها یک امتیاز در این دیدار، به خاطر وعده توخالی خلع سلاح هسته‌ای کره‌شمالی کسب کرد. این نتیجه هرچند ارزش چندانی ندارد، اما ترامپ قصد دارد با تبلیغات روی این موضوع، اوضاع داخلی را به نفع خود سامان داده، وجهه خود را بهبود دهد.

اما امتیازهایی که کیم‌جونگ‌اون کسب کرد به این شرح است:

باسمه تعالی

چندی پیش یکی از دوستان، که مقاله‌ای که ۲ سال پیش در وبلاگ تحت عنوان «چرا تا به حال فروپاشی آمریکا رخ نداده است؟» نوشته بودم را خوانده بود، چنین بحث میکرد که آمریکا با داشتن یک‌چهارم اقتصاد دنیا، هنوز فاصله زیادی با فروپاشی دارد و تا دهها سال دیگر هنوز قدرت مطرح دنیا باقی خواهد ماند. جواب من این بود که اگر فقط رسانه‌های غربی را به عنوان مرجع معتبر خبر فرض کنیم و خود را محدود به اخباری که از آن‌ها پخش می‌شود کنیم، به نتیجه‌ای غیر از این نخواهیم رسید. اما اگر روایت‌های متفاوت هر خبر را از بقیه منابع خبری دنیا جمع کنیم و آن را با دقت تحلیل کنیم، به جمع‌بندی دیگری خواهم رسید.

بعضی خبرها هم شنیده می‌شود که قابل راستی‌آزمایی و معتبر است، اما در رسانه‌های ایرانی چندان بازتاب ندارد و درست تحلیل نمیشود. به عنوان نمونه شکست تحقیرآمیز دیپلماتیک آمریکا در نشست عصر جمعه ۱۰ خرداد شورای امنیت، بازتاب چندانی نداشت.

باسمه تعالی

این روزها خبرهای نگران کننده فراوانی به گوش میرسد که هیچ بازتابی در رسانه‌ها ندارد. این امر فقط مختص به ایران هم نیست. مثلاً در آمریکا حدود ۸۰۰ هزار نفر در واشنگتن دی‌سی برای کنترل سلاح‌های شخصی تظاهرات میکنند، در حالی که این کشور در آستانه جنگی است که احتمالاً در بازه زمانی یکساله ۹۰ درصد جمعیت آن را از بین خواهد برد. ولی هیچ‌کس به جنگ‌طلبی دولتمردان و عوامل Deep State اعتراض نمیکند. دیروز خبر رسید که وزارت دفاع روسیه دستور داده تمام سلاح‌های هسته‌ای آماده شلیک اتوماتیک شوند تا در صورت هدف قرار گرفتن این کشور، شلیک موشکها بصورت اتوماتیک انجام شود. این خبر را دیلی‌استار هم گزارش کرد. این سیستم به نام Dead Hand شناخته میشود.

باسمه تعالی

در مقاله قبلی درباره این مطلب که درگیری و رقابت بین قدرت‌های بزرگ، بیش از هر زمان دیگری ممکن است که به مرحله جنگ گرم، و یا به اصطلاح رایج به جنگ جهانی سوم، وارد شود نوشته بودم. اخبار این دو هفته اخیر همه نشان از این داشتند که این مطلب درست است. اولین خبر، شاید فقط حساسیت کارشناسان نظامی را برانگیزد و مردم عادی اهمیت آنرا کمتر درک کنند. بنابراین قبل از شرح خبر اول مقدمه‌ای را عرض میکنم:

باسمه تعالی

سال‌های زیادی است که درباره افول قدرت آمریکا در صحنه جهانی، و اینکه چرا چنین تحولی خطر تبدیل شدن رقابت بین قدرتهای بزرگ به جنگ گرم را زیاد کرده، نوشته‌ام. حتی در سالهای گذشته مطالبی درباره درگیری‌های نظامی بین چین و آمریکا، که در رسانه‌های دنیا بازتابی نداشت، آورده بودم. اما چند تحول در ماههای اخیر رخ داده که خطر جنگی فراگیر بین قدرت‌های جهانی را بیش از پیش زیاد کرده است.

باسمه تعالی

سقوط بازار سهام آمریکا در روز جمعه و متعاقب آن در روز دوشنبه، در همه خبرگزاری‌ها منعکس شد. اما کمتر کسی به علت اصلی آن، که تشدید اختلافات داخلی است، پرداخت. روز جمعه شاخص صنعتی داو جونز کاهش 677.84 واحدی را تجربه کرد و عصر دوشنبه با کاهش تاریخی 1175.21 واحدی به 24,345.75 واحد رسید. بقیه شاخص‌ها نیز با کاهش شدید روبرو شدند. بعضی تحلیل‌گران این اتفاق را خیلی عادی تلقی کرده و فقط یک تصحیح در ارزیابی ارزش سهام میدانند. بعضی هم آن را ناشی از تغییر رئیس بانک فدرال رزرو دانستند، که افزایش بهره وام‌های بانکی را در برنامه خود دارد. اما همان‌طور که در مقاله قبلی بیان کردم، اختلافات جناح‌های سیاسی در آمریکا در حال شدت گرفتن است و سرمایه‌گذاران نگران آینده هستند و از سقوط آمریکا به ورطه جنگ داخلی می‌ترسند. به همین دلیل فروش یکباره سهام، و متعاقب آن کاهش ارزش آنها، را شاهد بودیم. احتمال دیگر این است که عوامل جناح چپ، به منظور ایجاد اغتشاش و به آشوب کشیدن جامعه، در این کار دست داشته باشند.

باسمه تعالی

این روزها خبرهای مهمّی از آمریکا شنیده میشود، که در ایران بازتابی ندارد. اصل ماجرا این است که دعواهای سیاسی در آمریکا به نقطه‌ای رسیده که دیگر پرونده‌سازی و افشاگری و فحش دادن کاری از پیش نمی‌برد و هر دو طرف دعوا به اینجا رسیده‌اند که باید مرحله حذف فیزیکی و احتمالا جنگ خیابانی را شروع کنند.

باسمه تعالی

این روزها تحلیل‌های زیادی درباره شناسایی بیت‌المقدس به عنوان پایتخت اسرائیل توسط دونالد ترامپ ارائه میشود. بعضی این کار را حماقت سیاسی معرفی کردند و دیگران دنبال سرنخی از معاملات مالی پشت پرده گشتند. چنین اتفاقات سیاسی معمولاً فرصت خوبی برای همه است که فرضیه‌ای را ارائه کنند و اظهار نظر شاذّی درباره یکی از طرفین بازی سیاسی بیان کرده، به این ترتیب خود را خبره در مسائل سیاسی معرفی کنند. مثلاً روزنامه ایندیپندنت چنین تیتر مقاله زده بود که «ترامپ ثابت کرد هیچ چیز از خاورمیانه نمی‌داند»؛ که تلویحا چنین القاء میکند که نویسنده مقاله از ترامپ مطلع‌تر است.

اما واقعیت این است که دهها سال است که برای این کار برنامه‌ریزی شده است و زمان اجرای آن هم از قبل تعیین شده بود؛ و صرفنظر از اینکه رئیس‌جمهور آمریکا چه کسی باشد، این تصمیم باید اجرا میشد.

باسمه تعالی

دیروز، یکشنبه ۵ نوامبر، حدود ساعت ۱۱ و نیم، فردی به نام Devin Kelley وارد کلیسایی کوچک در حومه شهر San Antonio در تگزاس میشود و به سوی مردم تیراندازی کرده و حداقل ۲۷ نفر را میکشد و عده‌ای دیگر نیز زخمی میشوند. اولین عکس‌العمل رسانه‌ها این بود که خبر دادند این فرد به تازگی دین خود را تغییر داده و مسلمان شده بود؛ تا به این ترتیب موجی از اسلام‌هراسی راه بیاندازند. اما اخبار بعدی نشان داد که این  اتفاق نشانه‌ای از بروز تفرقه و دودستگی در جامعه آمریکا است و خبرهای زیاد دیگری در راه است.