باسمه تعالی

پیش فرض عموم این است که هر چیزی که از نظر تکنولوژی پیشرفته تر و مدرن تر است، باید لزوما بهتر هم باشد. به همین دلیل از هرچیزی که مدرن باشد استقبال میکنند، حتی اگر تاثیر مستقیم بر سلامتی آنها داشته باشد و اثرات طولانی مدت آن بر بدن نامشخص باشد. ایکاش میتوانستیم به نحوی این نگرش مردم به تکنولوژی و علاقه آنها به چیزهای مدرن را عوض کنیم. قاعدتا باید رویکرد مردم این باشد که از هیچ چیز جدیدی استقبال نکنند؛ مگر اینکه قبل از آن برای دهها سال در جوامع دیگر آزمایش شده باشد و روی اثرات و عواقب آن مطالعات جامعی صورت گرفته باشد.

یکی از این تغییرات یک قرن گذشته این بود که خیابان های شهرها در شب نورپردازی شد و روشن بودن خیابان ها در شب به یکی از مطالبات جدی شهرنشینان تبدیل شد. حتی میزان روشن بودن شهرهای یک کشور در شب به عنوان شاخص پیشرفت و توسعه شناخته میشود. به عنوان نمونه عکس ذیل، برای مقایسه توسعه یافتگی کره شمالی با کره جنوبی، زیاد استفاده شد.

باسمه تعالی

قبلا در یک مقاله با عنوان روان درمانی غربی درباره اثرات سوء داروهایی که شرکت های بزرگ دارویی برای درمان اختلالات روانی عرضه میکنند، مطالبی آورده بودم. در اینجا فقط قصد دارم چند لینک را معرفی کنم که در این باره بیشتر مطلب عرضه کرده اند.

این لینک بیش از 4800 مورد را لیست کرده که بیمار در اثر مصرف داروی ضد افسردگی و یا پس از قطع مصرف آن، دست به رفتارهای جنون آمیز، خودکشی، ویا کشتارجمعی زده است. البته اثبات ارتباط مستقیم بین مصرف داروهای اختلالات روانی با رفتارهای جنون آمیز از نظر علمی کار آسانی نیست. اما حجم موارد همزمانی مصرف داروها و رفتارهای جنون آمیز هشدار دهنده است. از طرفی دیگر پیدا کردن موردی که شخصی که دست به کشتارجمعی یا خودکشی زده، هیچگونه دارویی مصرف نمیکرده نیز ممکن نیست. موارد دیگری را نیز میتوان نام برد که این سوء ظن را نیز تقویت میکند. مثلا کودکی که بیش از دیگران فعالیت و شور دارد، را به عنوان Hyperactivity disorder تحت درمان قرار میدهند، و مشاهده شده است که بعضا این کودکان به محض قطع دارو دست به خودکشی میزنند. در حالی که اساسا قبل از آن احتمال چنین رفتاری از آنها داده نمیشد.