پاپ، دالائی لاما و دین نظم نوین جهانی

باسمه تعالی

دوران عجیبی است. از یک طرف هر روز مکاتب شبه عرفانی جدید مثل قارچ میرویند و ادعا میکنند که حرف تازه ای دارند و طرحی نو درانداخته اند، تا مردم را به گرد خود جمع کنند. در حالی که وقتی ادعاهای آنها را بررسی کنیم، درمی یابیم که حرفهای کهنه شده و مندرس شبه ادیان کهن و یا نحله های های فکری منقرض را از زباله دان تاریخ درآورده اند و بزک کرده، به عنوان آخرین دستاوردهای فکری بشر معرفی میکنند. از طرف دیگر شاهدیم که رهبران مذاهب بزرگ که پیروان بیشمار دارند و هزاران سال سابقه، به دست خود تیشه به ریشه مذهب و اعتقادات خود می زنند. اگر دوران اعتقادات مذهبی به سر آمده، پس این همه فرقه های نوظهور چرا خریدار دارد؟