باسمه تعالی
شاید تا بحال با کسانی برخورد کرده باشید که چنین ادعایی و یا نزدیک به آن داشته باشند:
مگر نه این است که هدف دین سعادت نوع بشر است و مگر نه این است که همه ادیان الهی با همین هدف آمده اند، پس بیاییم هر آن چه را که در هر کدام از این ادیان مفید به سعادت بشر دیدیم، اتخاذ کنیم و دستورات دینی که در ظرف زمانی و شرایط خاص برای قوم خاصی آمده کنار بگذاریم. روح کلی احکامی مانند پاکی و ناپاکی و حلال و حرام خوراکی ها را گرفته و بگذاریم هر جامعه منطبق با زمان و شرایط خود، آن را دوباره تعریف کند. آن چه را هم که در کتاب های دینی به زبان قومی خاص و با توجه به روحیات آنها بیان شده، کنار بگذاریم و بر اقوام دیگر در ظرف زمانی متفاوت تحمیل نکنیم.