باسمه تعالی

فیلم زیر را که یکی از دوستان محترم فرستادند، درباره مشکلات دانش‌آموزان سیستانی و نداشتن شناس‌نامه و کارت ملی است. با دیدن این فیلم یاد قصه‌ای از ملا نصرالدین افتادم که چنین است:

 

ملانصرالدين پيش طبيب رفت و گفت: ريشم درد مي کند. طبيب پرسيد: چه خورده اي؟ ملا گفت: نان و يخ. طبيب گفت: کاری نمیتوانم بکنم، چون نه دردت به درد آدمي مي ماند، و نه غذایت.

در بی‌توجهی مسئولین محلی،‌ در عدم رسیدگی به وضعیت این کودکان حرفی نیست. اما کار کسی که این فیلم را تهیه کرده، و همچنین آموزگار مدرسه، به مراتب غلطتر است.

برای مقایسه وضعیت جوامع این مطلب را عرض میکنم:

اگر در کانادا خبرنگاری به مدرسه برود، و بطور خصوصی و یا در حضور معلم، سؤالاتی از کودکان بپرسد که احساسات آن‌ها را برانگیخته و گریه آن‌ها را درآورد، و فیلم این موضوع در شبکه‌های اجتماعی قرار گیرد، مردم کاری با سیستم آموزشی میکنند که از خبرنگار و معلم کلاس گرفته، تا مدیر مدرسه و مدیر آموزش و پرورش شهر و استان، همه به گه خوردن بیافتند و شغل‌های خود را از دست بدهند. مردم می‌ریزند و همه این سیستم را با هم شخم میزنند. قطعاً این موضوع به پارلمان هم خواهد رسید و وزیر استیضاح و برکنار خواهد شد.

بازی با احساسات کودکان و درآوردن گریه آن‌ها، غیر اخلاقی و به اصطلاح unethical، است و اصلاً پذیرفته نخواهد شد؛ و هیچ بهانه‌ای در این رابطه قبول نمیشود. حتی دادن چند هدیه بی‌ارزش بعد از مصاحبه، غیراخلاقی و جرم محسوب میشود. حتی ممکن است سیستم قضایی در این قضیه ورود کند، و خبرنگار و معلم مذکور را به دادگاه بکشاند.

نشان دادن مشکلات کودکان در مناطق محروم،‌ کار پسندیده‌ای است، اما بازی با احساسات آن‌ها،‌ در همه جوامع جرم محسوب میشود. همان‌طور که جامعه نباید شلختگی مسئولین مملکتی را تحمل کند، کسی نباید اجازه جرائم اینچنینی را بدهد.

دلیل اصلی اینکه حل مشکلات در ایران طولانی شده، و شلختگی و فساد مسئولین قابل درمان نیست، این است که جامعه ایرانی درک خوبی از اخلاق ندارد، و در برابر رفتارهای غیر اخلاقی حساسیت نشان نمیدهد.

لینک دانلود کلیپ