باسمه تعالی

قبلاً در مقاله دیگری با عنوان «سلاح هسته ای: چقدر واقعیت است و چقدر تبلیغات؟» درباره اینکه ساخت سلاح هسته‌ای در زمان جنگ جهانی دوم عملی نبود، و چنین ادعایی در آن زمان فقط یک عملیات روانی بود، بحث کرده‌ام.[1] البته در این ۷۵ سال پس از جنگ، قاعدتاً باید پیشرفت‌هایی در این زمینه شده باشد. شخصاً بر این باورم که هیچ سلاحی تا زمانی که کارآیی خودش را در میدان جنگ نشان نداده، ارزش نظامی نمیتوان برای آن قائل شد. سلاح‌ هسته‌ای نیز تا بحال در هیچ جنگی استفاده وسیع نشده و سرنوشت هیچ جنگی را تغییر نداده است.

صرفنظر از این مطلب می‌شود در مورد اینکه آیا ایران دارای چنین سلاح‌هایی هست یا نه، بحث کرد.

طبق فتوای آقای خامنه ای، و بسیاری از فقهای دیگر، تولید و استفاده از سلاح های هسته ای حرام است. اما این فَتوا درباره مالکیت سلاح‌های هسته‌ای حرفی نمیزند.

زمانی که اتحاد جماهیر شوروی فروپاشید، هزاران سلاح هسته‌ای این اتحادیه، در بین کشورهای عضو توزیع شده بود؛ و آن‌ها تعهد کردند که این سلاح‌ها را به روسیه تحویل بدهند. اما به علت نیاز شدید این کشورهای تازه استقلال یافته به پول نقد، بیم آن میرفت که بعضی از این سلاح‌ها در دست گروه‌های تروریستی و ماجراجویان بیافتد. بنابراین خرید این سلاح‌ها و جلوگیری از افتادن آن‌ها به دست نااهل، کاری عقلانی و صواب بود.

ایران هیچ‌وقت به خرید این کلاهک‌های هسته‌ای اعتراف نکرده است. اما شواهد نشان میدهد که تعدادی از آن سلاح‌ها به دست ایران رسیده اند. زمانی که قرار بود جمهوری‌های سابق شوروی سلاح‌های هسته‌ای خود را تحویل دهند، آماری که دست ارتش روسیه بود، با تعداد سلاح‌های موجود در انبار اختلاف داشت. مثلاً در مورد اوکراین حدود ۲۵۰ عدد از این سلاح‌ها در انبار موجود نبودند. البته بعید میدانم همه این ۲۵۰ کلاهک هسته‌ای به تملک ایران درآمده باشند.

اتاق فکر Stratfor در نشریه Stratfor Intelligence در ۴ ژوئن 2002 در مقاله‌ای با عنوان «RUSSIAN GENERAL CONFIRMS IRAN HAS NUCLEAR WEAPONS» چنین نوشت:

«از جانشین رئیس ستاد کل روسیه، ژنرال Yuri Baluyevsky، در جریان ملاقات بوش و پوتین، درباره میزان اهمیت موشکهای ایران، و احتمال دستیابی ایران به سلاح‌های هسته‌ای سئوال شد. او هم در جواب گفت که ایران هم‌اکنون دارای کلاهک‌های هسته‌ای هست. البته این کلاهکها حدود ۲۰۰ کیلوتن TNT قدرت دارند و استراتژیک محسوب نمیشوند. موشکها هم ICBM نیستند که بالای 5500 کیلومتر برد داشته باشند.»

بنابراین حدود ۲۵ سال است که ایران تعدادی از این کلاهک‌های هسته‌ای را در اختیار دارد. همین مطلب باعث شده که دولت سعودی نیز به فکر تهیه این سلاح‌ها و موشکهای حمل آن باشد، چون خود را آخرین دولت بدون سلاح هسته‌ای در خاورمیانه یافته بود. سعودی‌ها در سال 1996 موشکهای چینی با برد 3500 کیلومتر و توان حمل کلاهک هسته‌ای را تهیه کرده‌اند.[2]

باور عمومی در کشورهای دیگر این است که از آن سال به بعد ایران باید توانسته باشد سلاح‌های هسته‌ای با طراحی خودش را توسعه داده باشد. ادعای آمریکایی‌ها این است که قرارداد برجام، ایران را فقط در خاک خود محدود میکند و اگر غنی‌سازی، و یا ساخت سلاح در خارج از خاک ایران انجام شود، برجام را نقض نمی‌کند.

[1] سلاح هسته ای: چقدر واقعیت است و چقدر تبلیغات؟ https://shakeri.net/1680

[2] MUSHROOM CLOUDS IN THE MIDDLE EAST? http://www.cuttingedge.org/news/n1660.cfm

[3] Does Iran Already Have Nuclear Weapons? http://endoftheamericandream.com/archives/does-iran-already-have-nuclear-weapons