باسمه تعالی

روز شنبه صبح صدای پرواز هواپیماهای جنگی پاکستان در اطراف اسلام‌آباد و راولپندی و کراچی شنیده میشد. بخش‌هایی از آزادراه M1، بین پیشاور و اسلام‌آباد، و M2، بین اسلام‌آباد و لاهور، تحت کنترل نیروی هوایی درآمده است.به این دلیل که بخش‌هایی از این آزادراه‌ها، باند اضطراری پرواز است. در شرایطی که فرودگاه‌های نظامی بمباران شوند، این باندهای اضطراری قابل استفاده خواهند بود.

در حال حاضر روزهای پایانی ماه را میگذرانیم. در این شبهای پایانی نور ماه خیلی ضعیف است و تا ۴ شب دیگر، که ماه جمادی‌الآخر تمام شده و رجب شروع میشود، بهترین فرصت برای حملات هوایی سنگین است. از نظر تاکتیکی شب تحویل ماه بهترین شب برای شروع حمله هوایی است. جنگهای بزرگ دیگر نیز، مثل حمله آمریکا به کویت، در شب آخر ماه شروع شده‌اند. بنابراین احتمال اینکه هند بخواهد حملات هوایی اصلی خود را از چند شب دیگر شروع کند، زیاد است. زمانی که حضرت علی (ع) چنین فرموده بود که «العَجَبُ كُلُّ العَجَبِ بَينَ جُمادَى و رَجَبٍ» هیچ‌کس فکر این را نمیکرد که شب آخر ماه بهترین شب برای شروع حمله هوایی و جنگ است.

باسمه تعالی

هند کشوری است که 1300 میلیون نفر جمعیت دارد و (GDP) تولید ناخالص داخلی‌اش 2400 میلیارد دلار است. پاکستان نیز حدود 207 میلیون نفر جمعیت و GDP حدود 306 میلیارد دلار دارد؛ و هر دو این کشورها اتمی هستند. ارتش هند 1,200,000 نفر، و ارتش پاکستان 560,000 نفر عضو دارند. اما درگیری‌های اخیر نشان داد که چقدر هر دو کشور از نظر مدیریت نظامی و سیاسی ضعیف هستند. اگر مثلاً مدیریت صحنه نبرد حزب‌الله لبنان را بررسی کنید، خواهید یافت که به مراتب از نظر استراتژی و تاکتیک پیشرفته‌تر از جمع این دو ارتش بزرگ است.

دلیل چنین ادعایی را می‌شود با بررسی نحوه رفتار این دو متخاصم نشان داد: