باسمه تعالی

اختلافات جناح‌های سیاسی آمریکا با نزدیک شدن به انتخابات میان‌دوره‌ای در حال شدت گرفتن است و تلاش جناح چپ این است که تیم ترامپ را به رفتارهایی وادار کند که بهانه‌ای برای به اغتشاش کشیدن کشورشان شود؛ و به وسیله آن بتوان به نارضایتی عمومی دامن زد. یک نمونه از این تلاش ها خبری بود که در نیویورک‌تایمز منتشر شد. خبر این بود که جانشین دادستان کل آمریکا، Rosenstein، از دوستان Deep State خود در FBI‌ خواسته بود که میکروفن مخفی به او بدهند تا در ملاقات با ترامپ صحبتها را ضبط کند، تا بوسیله آن بشود ترامپ را، بر اساس اصلاحیه ۲۵ قانون اساسی، به بهانه عدم تعادل روحی و روانی، فاقد صلاحیت مسند ریاست‌جمهوری اعلام کرد.[1] نیویورک تایمز که وابسته به جناح چپ است، عمدا یکی از مهره‌های جناح خود را سوزاند تا ترامپ مجبور به اخراج این فرد بشود و همین مطلب بهانه‌ای برای اغتشاش باشد.

گروه Public Citizen که بودجه آن توسط جورج سوروس تامین میشود،‌ تدارکات وسیعی را در ۹۰۰ شهر آمریکا آماده کرده تا حدود ۴۰۰ هزار نفر از دموکراتها را به خیابان کشیده، درگیری خیابانی را شروع کنند.[2] به همین دلیل ترامپ در اخراج Rosenstein تعلل میکند. دوشنبه هفته گذشته ترامپ دستور انتشار و غیرمحرمانه شدن بخشی از اسناد معروف به FISA در رابطه با پرونده دخالت روسیه در انتخابات ۲۰۱۶، را صادر کرد. این مدارک به وضوح ارتباط بعضی از مهره‌های اصلی جناح چپ را با سرویس‌های اطلاعاتی انگلیس نشان میدهد. به همین دلیل مخالفت‌های زیادی در داخل و خارج با انتشار این پرونده‌ها شده، و عجالتا ترامپ اجازه مرور پرونده‌ها و تاخیر در انتشار آن را داده است. اما زمانی که این مدارک انتشار یابند، دستگیری و محاکمه نظامی تعداد زیادی از عوامل جناح چپ اجتناب‌ناپذیر است. افرادی در حد Rosenstein نیز، حتی اگر محاکمه نشوند، چاره‌ای جز استعفا نخواهند داشت.

باسمه تعالی

دوشنبه شب پس از ساعت ۲۲ شب، هواپیمای جنگ الکترونیک روسیه، از نوع il-20، هنگام فرود هدف قرار گرفت و ۱۴ سرنشین آن نیز کشته شدند. آنچه که وزارت دفاع روسیه ادعا کرد، این بود که جنگنده F16 اسرائیلی از این هواپیما به عنوان سپر انسانی استفاده کرد و پشت آن خود را مخفی کرد تا بتواند به ساحل لاذقیه نزدیک شود و اهدافی را بمباران کند. سامانه دفاعی S-200 سوریه نیز روی جت اسرائیلی قفل کردند ولی موشک اشتباها به جای جت کوچک، هواپیمای بزرگتر را هدف قرار داد.

چنین توضیحی شاید افکار عمومی در اکثر کشورها را قانع کند، اما کارشناسان نظامی چنین روایتی را قابل قبول نمیدانند.

باسمه تعالی

خبرهای زیادی در روزهای اخیر رخ داده، و یا در شرف رخ دادن است، که علیرغم اهمیت بالای آنها، انعکاس مناسبی در رسانه‌ها نداشتند. بنابراین در این نوشته تعدادی از این اخبار را مرور میکنم:

باسمه تعالی

اخبار سیاسی دنیا، بازتاب مناسبی در ایران ندارد. متاسفانه مسائل بی‌ارزش داخلی،‌حجم زیادی از توجه همه را، به هر جناحی که تمایل داشته باشند، اشغال کرده است. در چنین شرایطی یک روزنامه میتواند مثلا با پخش یک خبر تغییر جنسیت، که به نحوی طراحی شده که حساسیت همه را برانگیزد، برای مدتی ذهن مردم را اشغال کرده، از خبرهای مهم‌تری که در کشور و در سطح دنیا در جریان هستند غافل سازد. اما در چند هفته گذشته خبرهای مهمی در دنیا رخ داده که کمتر کسی آنها را بازگو و یا تحلیل کرده است.

باسمه تعالی

چند روز پیش مقاله‌ای خواندم که در آن ۱۶ دلیل برای اینکه چرا «جنگ نخواهد شد» لیست شده بود. همه این دلایل بر اساس چند پیش‌فرض بنا شده بود که چندان معتبر نبودند.

باسمه تعالی

بسیاری از آن‌هایی که اخبار سیاسی دنیا را در دهه‌های اخیر دنبال میکنند، تمام سناریویی که در بازارهای مالی دنیا در جریان است، را در طی سالهای گذشته بارها شنیده‌اند و آنچه در حال رخ دادن است، برای آن‌ها حکم یک فیلم سینمایی تکراری دارد.

از زمانی که جرج بوش اول بحث «نظم نوین جهانی» را مطرح کرد، این نکته برای همه واضح نبود که منظور او ایجاد نظمی به محوریت آمریکا نیست. بلکه قرار این بود که با برداشته شدن تعریف ملت-دولت و تقسیم کشورهای بزرگ به واحدهای سیاسی قابل کنترل، یک جامعه جهانی ایجاد شود که توان تخلف از برنامه‌ها و فرامین رهبران نظم نوین را نداشته باشد. آمریکا هم از این مطلب مستثنا نبود. انتخاب اوباما توسط جناح چپ به ریاست جمهوری از جهات مختلف به نحوی تنظیم شده بود که باورهای مذهبی و نژادی جامعه را هدف بگیرد و آن‌ها را برای یک جامعه جهانی آماده کند. برنامه متولیان طرح «نظم نوین جهانی» از اول این بود که آمریکا را به واحدهای سیاسی کوچکتری تقسیم کنند و واحد پول دیگری به جای دلار آمریکا، معرفی کنند. قبل از دلار، پوند انگلیس عنوان پول جهانی یا reserve currency را داشت و در سال ۱۹۴۵ دلار چنین موقعیتی را پیدا کرد. دلار هم در حال رسیدن به پایان دوره خود است. بحث بر سر این نیست که آیا دلار میتواند به عنوان ارز جهانی باقی بماند یا نه؛ بلکه بحث این است که آیا دلار، مثل پوند انگلیس، میتواند به عنوان ارز ملی باقی بماند و یا کلا نابود میشود.