باسمه تعالی

مهم ترین سناریویی که برای شروع جنگ جهانی سوم در بین مردم رایج است، سناریوی ضربه اول است. این سناریو این است که ابرقدرت الف در یک لحظه صدها موشک اتمی به ابرقدرت ب شلیک میکند و 10 دقیقه بعد بخش مهمی از آن کشور ب نابود میشود. اگر از توان نظامی ب چیزی باقی مانده باشد، او هم با شلیک صدها موشک متقابلا حمله الف را پاسخ میدهد تا حداقل کشور حمله کننده هم سالم نماند. بعد از آن هم به خاطر به هم ریختن نظم دنیا و یا به خاطر معاهده های نظامی بین کشورها، بقیه کشورها هم درگیر این جنگ میشوند و تا پایان یافتن ذخایر تسلیحاتی آنها جنگ ادامه پیدا میکند.

اما چنین سناریویی را شخصا بعید میدانم.

باسمه تعالی

پیش فرض عموم این است که هر چیزی که از نظر تکنولوژی پیشرفته تر و مدرن تر است، باید لزوما بهتر هم باشد. به همین دلیل از هرچیزی که مدرن باشد استقبال میکنند، حتی اگر تاثیر مستقیم بر سلامتی آنها داشته باشد و اثرات طولانی مدت آن بر بدن نامشخص باشد. ایکاش میتوانستیم به نحوی این نگرش مردم به تکنولوژی و علاقه آنها به چیزهای مدرن را عوض کنیم. قاعدتا باید رویکرد مردم این باشد که از هیچ چیز جدیدی استقبال نکنند؛ مگر اینکه قبل از آن برای دهها سال در جوامع دیگر آزمایش شده باشد و روی اثرات و عواقب آن مطالعات جامعی صورت گرفته باشد.

یکی از این تغییرات یک قرن گذشته این بود که خیابان های شهرها در شب نورپردازی شد و روشن بودن خیابان ها در شب به یکی از مطالبات جدی شهرنشینان تبدیل شد. حتی میزان روشن بودن شهرهای یک کشور در شب به عنوان شاخص پیشرفت و توسعه شناخته میشود. به عنوان نمونه عکس ذیل، برای مقایسه توسعه یافتگی کره شمالی با کره جنوبی، زیاد استفاده شد.

باسمه تعالی

بر اساس آماری که انستیتوی تحقیقات رفتاری آمریکا ارائه کرده، 12 درصد مردم در اینکه به کدام کاندیدای ریاست جمهور رای دهند مردد میمانند و در نهایت بر اساس نتایج جستجوی موتورهای جستجو مانند گوگل، تصمیم گیری میکنند. در کشوری مانند آمریکا که معمولا رقابتهای انتخاباتی نزدیک است، این به این معنی است که گوگل در واقع تعیین کننده نتایج انتخابات ریاست جمهوری است. چون میتواند در جواب جستجوی مردم نتایج تاثیرگذار مثبت و یا منفی از هر کاندیدا را به آنها نشان دهد.

باسمه تعالی

امروز سخنرانی آقای رحیم پور ازغدی درباره از مشروطه اسلامی تا اصلاحات انگلیسی را نگاه کردم. ظاهرا این سخنرانی مربوط به کنگره ای در 4 سال پیش بود که اخیرا در سایت روشنگری گذاشته شده است. در پایان صحبت یکی از حضار سئوال میکند که آسان ترین راه کسب بصیرت سیاسی چیست؟ و آقای رحیم پور میفرمایند راه ساده وجود ندارد و همه راهها تلاش و کوشش میخواهد. شخصا بر این باورم که حداقل تشریح راه بصیرت یافتن خیلی ساده است. مشکل آدمها ضعفهای خودشان است که مانع از رسیدن به مقصود میشود.

چندی پیش یک فیلم هنرهای رزمی را میدیدم که در آن یک هنرجو که به محضر استاد بزرگ رسیده بود از او سئوال کرد که جوهره و ذات هنرهای رزمی چیست؟ و استاد پاسخ داد که این است که سعی کنی حریفت را کتک بزنی و خودت کتک نخوری. این مطلب را بهتر از این نمیشود بیان کرد؛ اما سختی کار در تعریف جوهره این هنر نیست، بلکه پیاده کردن این دستور در عمل مشکل است.