باسمه تعالی
یکی از باورهای غلطی که همیشه رایج بوده، این است که انسان فقط درصد کمی از توان مغزی خود را استفاده میکند و افراد باهوش تر کسانی هستند که قسمت بیشتری از مغز آنها فعال است. بنابراین تصور عمومی این بود که اگر انسان یاد بگیرد مغز خود را بهتر به کار بگیرد، هوشمندتر میشود. آنچه که باعث شده بود که چنین تصوری به وجود آید، این بود که بخش هایی از مغز بود که هیچ کس نمیدانست چه کاری انجام میدهند، مثل Frontal Lobe و یا Parietal Areas که اگر بخش هایی از آن هم صدمه بخورد، هیچ اثر ظاهری بر روی حس های پنج گانه و حرکات فرد ندارد. حدود 120 سال پیش ویلیامز جیمز اعلام کرد که بیشتر انسانها هیچ احتیاجی به توان بالقوه مغز خود ندارند. اگر چنین چیزی درست بود، قاعدتا باید در گذر زمان و چرخش نسل ها این بخش های مغز کوچک و کوچکتر میشد. در حالی که چنین نشد. بنابراین واضح بود که چنین نتیجه گیری حتما غلط است.
مشاهده مقاله در صفحه ای اختصاصی