درباره عنصر ۱۱۵

باسمه تعالی

پیشرفت‌های تکنولوژیک را معمولاً نمیشود برای چند نسل مخفی نگه داشت. چون افراد دست‌اندرکار پروژه وقتی بازنشسته میشوند، برای دوستان و خانواده خود درباره کارهایی که کرده‌اند، حرف میزنند؛ و با مردن آن‌ها نیز بخشی از این حرفها افشا میشود. وقتی کار به اینجا برسد، دولت‌ها و سیستم‌های نظامی، با پخش اطلاعات غلط و یا به اصطلاح disinformation، سعی میکنند که واقعیت را مخفی کنند. روش چنین است که بخشی از اطلاعات واقعی را با درصدی اطلاعات غلط قاطی میکنند؛ و دهها نسخه مختلف از این ترکیبها درست کرده، پخش میکنند. اهل تحقیق وقتی به هر نسخه از چنین اطلاعاتی دست پیدا کنند، درصد اطلاعات غلط باعث می‌شود که کل مطلب را بی‌ارزش قلمداد کنند؛ و از ادامه کار منصرف شوند. مسأله تکنولوژی ضدجاذبه و استفاده از عنصر ۱۱۵، احتمال دارد که یکی از این موارد باشد.

یکی از حیاتی‌ترین مباحثی که اهل پژوهش باید درآن مطالعه عمیق داشته باشند، تکنیک‌های disinformation، است. چون با مطالعه الگوهای اطلاعات غلط پخش شده، میشود یافت که آیا یک برنامه تنظیم شده برای مخفی کردن اطلاعات واقعی وجود دارد؛ یا پخش اطلاعات غلط منحصرا کار افراد شهرت‌طلب و فرصت‌طلب است. وقتی به این نتیجه برسیم که هدف پخش اطلاعات غلط، مخفی کردن اطلاعات واقعی است، با تمرکز و دقت بیشتری دنبال آن خواهیم رفت.

انواع و اقسام مطالب مختلف و غلط درباره توسعه تکنولوژی‌های ضدجاذبه در دهه‌های اخیر پخش شده است. بعضی از این مطالب دستمایه سوداگری مدعیان علم، مثل توکلی کشی، نیز شده است. بخشی از آن، حتی آن‌هایی که به نیکلا تسلا نسبت داده میشوند، بیشتر به طی‌الارض و پرواز روح شبیه هستند تا تکنولوژی.

یکی از این موارد، مطالبی بود که ‌Bob Lazar، از تجربه کار خود در Area 51، در ۳۰ سال پیش، تعریف کرده بود.[1] درباره ادعاهای او اخیراً یک فیلم مستند ساخته شده، که از طریق تورنت میتوان آن را گرفت. این فرد چنین نقل میکند که جزء تیم مهندسی معکوس یک سفینه بوده، که از نظر تکنولوژی صدها سال از تکنولوژی‌های موجود بشر پیشرفته‌تر بود. در آن سفینه موتورهای ضدجاذبه‌ای وجود داشت که در آن از عنصر ۱۱۵ جدول مندلیف استفاده شده بود. این عنصر که به Ununpentium و یا Element 115 مشهور است، بسیار ناپایدار است و پس از تشکیل اتم آن، پس از چند میلی‌ثانیه، شکافته میشود. اما ادعا شده که فرم پایدار آن نیز وجود دارد و آمریکا حدود ۵۰۰ پوند از آن را در اختیار دارد. ادعا این است که این عنصر در این منظومه شمسی نمیتواند ساخته شود و از سفینه‌هایی که از نقاط دیگر کهکشان به اینجا آمده‌اند و سقوط کرده‌اند، استخراج شده است.

لازار میگوید که وقتی چند هرم سه گوش از این عنصر را، در یک دایره قرار دهند، می‌شود از آن موتور ضدجاذبه‌ای درست کرد که مثلاً حدود ۹۰٪ وزن سفینه را خنثی کند. طراحی درست شکل هرم و نحوه چینش آن، میتواند این نسبت را بهبود دهد. آمریکا تا بحال با مهندسی معکوس، چند نسخه از این سفینه‌ها را ساخته است؛ که یکی از اولین طرحها TR-3B است. این هواپیما به شکل مثلث است، که یک موتور ضدجاذبه در هر راس خود دارد.

سالها پس از ادعای لازار، تیمی از محققین در سوئد، توانستند نشان دهند که چنین عنصری امکان وجود دارد.[4] اما مشکل این است که آیا می‌شود مدل پایدار آن را ساخت. اخیراً روسیه کارخانه‌ای را برای ساخت این عنصر از طریق Fusion براه انداخته است.[2,3]‌ همین مطلب نشان از این دارد که باید شایعات درباره استفاده از این عنصر در موتورهای ضدجاذبه را جدی گرفت و درباره آن تحقیق کرد.

شخصاً بر این باورم که باید مسأله وجود موجودات فضایی و بحث روی اینکه آیا اساساً می‌شود از منظومه‌های شمسی خیلی دور به زمین سفر کرد، را از بحث تکنولوژی ضدجاذبه جدا کرد. احتمال این وجود دارد که گروهی از محققین، در یک آزمایشگاه مخفی یک تکنولوژی خاصی را توسعه دهند و پس از پایان کار، مقامات نظامی و امنیتی، برای جلوگیری از فاش شدن آن تکنولوژی، همه تیم تحقیقاتی را بکشند. چنین روحیه‌ای در غرب، و حتی شرق، وجود دارد و در فیلم‌های سینمایی نیز میتوان چنین رفتاری را یافت.

احتمال اینکه سفینه‌ای که از دید لازار خیلی پیشرفته به نظر آمده، محصول کار دانشمندان زمینی نسل‌های گذشته باشد، وجود دارد. قبلاً در مقاله‌ای با عنوان «منشاء واحدهای اندازه گیری فوت و مایل چیست؟» نشان داده بودم که بسیاری از مواردی که به عنوان دستاوردهای تمدن کنونی بشر شناخته میشود، در‌واقع برگرفته از تمدن‌های باستانی است. در تاریخ باستان درباره توسعه سفینه‌های ضدجاذبه زیاد مطلب پیدا میشود. مثلاً در اسناد سانسکریت هند ۶۰۰۰ سال پیش، مطالبی درباره سفینه‌هایی مانند Vimana، می‌شود یافت. اگر در اینترنت دراین باره جستجو کنید، مطالب جالب توجه و بعضا مخلوط با اطلاعات غلط، زیاد است.

بعضی از محققین درباره باستانی بودن بعضی از این تمدن‌ها نیز تشکیک میکنند. مثلاً شواهدی ارائه میکنند که بعضی از سازه‌های موجود در آمریکای جنوبی، که فرض می‌شود بین ۱۲ تا ۱۷ هزار سال پیش ساخته شده باشند، چند صد سال پیش ساخته شده‌اند. احتمال این وجود دارد که بعضی از تکنولوژی‌های به اصطلاح مدرن، از تمدن‌هایی که از نظر تکنولوژیک پیشرفت‌هایی داشتند و تا چند صدسال پیش هنوز پابرجا بودند، گرفته شده باشد.

[1] Bob Lazar: The Man Behind Element 115 https://www.lasvegasnow.com/news/bob-lazar-the-man-behind-element-115/80762696

[2] Russian Scientists Prepare Launch of 'Superheavy Elements Factory' https://sputniknews.com/science/201802161061714316-russia-nuclear-research-fusion-factory/

[3] Russian scientists to synthesize 114th, 115th elements of Mendeleev’s Periodic Table http://tass.com/science/1042238

[4] Swedish researchers have conducted an experiment that confirms the existence of a new artificial element with an atomic number of 115 - temporarily named ununpentium. https://www.azom.com/article.aspx?ArticleID=9948

[5] منشاء واحدهای اندازه گیری فوت و مایل چیست؟ https://shakeri.net/1717