باسمه تعالی

قبلا راجع به روبوتهایی که به جای انسان کار بازاریابی تلفنی و پاسخگویی تلفنی به مشتریان را انجام میدهند، نوشته بودم. البته منظور از روبوت دستگاهی است که میتواند یک کار را مکررا انجام دهد و مصداق چنین روبوتی میتواند فقط یک برنامه کامپیوتری باشد. به عنوان نمونه به موتورهای جستجوگر اینترنتی هم روبوت میگویند.

اما خبر دیگری را ملاحظه کردم که به نظرم جالب توجه آمد و آن این بود که بسیاری از اخبار و مقالاتی که در خبرگزاری های بزرگ منتشر میشود، توسط ژورنالیستها نوشته نمیشود، بلکه محصول برنامه های هوش مصنوعی است که اصطلاحا به آن روبوت اطلاق میشود.

وقتی در یک منطقه زلزله ای رخ میدهد و 3 دقیقه بعد از آن خبر این اتفاق بر روی سایت خبرگزاری ها دیده میشود، باید دانست که کار روبوتها است، چون معمولا ژورنالیستها بیش از این زمان برای نوشتن خبر و ویرایش آن صرف میکنند. اینکه در حال حاضر چند درصد از کل خبرها را این روبوتها مینویسند، آمار معتبری نیافتم، اما پیش بینی برای تا 15 سال آینده این است که 90 درصد کل خبرها محصول آنها باشد و فقط 10 درصد بقیه را آدم ها بنویسند. آن هم احتمالا برای این است که هم نوشتن را فراموش نکنند و هم سرشان گرم باشد و کاری برای انجام دادن داشته باشند. احتمالا بعد از اینکه مقاله خود را نوشتند، به جای سردبیر، همان روبوتها باید مقاله آنها را ویرایش کرده، برای چاپ تایید کنند.

این مطلب را خودم تجربه دست اول دارم که سخت ترین قسمت آماده سازی یک مقاله برای یک نویسنده، پیدا کردن جملات متناسب و به قالب کلمات ریختن آن و ورود صحیح به بحث و ختم مناسب آن است که باعث میشود تعداد مقالات عرضه شده در یک سایت محدود باشد. در دنیای امروز پیدا کردن مطالب جالب و مفید کار سختی نیست. با در دست داشتن چنین برنامه های هوش مصنوعی کامپیوتری، کافی است که در یک مبحث چند مقاله و نوشته را پیدا کرده و به این برنامه بدهیم تا رئوس مطالب را استخراج کند و با کلمات و جملات دیگر همان مطالب را در قالبی دیگر بیان کرده، مقاله نهایی را تدوین کند. بدین ترتیب میتوان از اتهام سرقت ادبی هم دور ماند. شاید در این کار مجبور شویم برنامه هوش مصنوعی را در تقدم وتاخر مطالب و پاراگرافها هدایت کنیم و یا مثلا از آن بخواهیم که تم مقاله را طنزآمیزتر یا جدی تر کند و یا اصطلاحات ادبی و فنی آن را کم و زیاد کند. با این روش کار نوشتن یک مقاله که بطور معمول ساعتها وقت نیاز دارد، در چند دقیقه میتواند نهایی شده و نتیجه مقبولی از آن بدست آید.

قطعا اگر یک نوشته توسط یک نویسنده متفکر و در زمان کافی نوشته شود، میتواند حاوی مطالب و تحلیل هایی باشد که نسبت به آنچه که در دسترس نویسنده به عنوان ماده خام هست، ارزش افزوده محسوب شود. اما مطلب دیگر این است که اکثر خوانندگانی که آن متن را خواهند خواند، به چنین ظرایف و دقایقی توجه نخواهند کرد و فقط یک تصویر کلی و مبهمی از محتوای مقاله در ذهن آنها شکل میگیرد. بنابراین وقتی مخاطب اخبار و مقاله ها مردم عادی هستند، کیفیت کار ارائه شده توسط روبوتها از سر آنها هم زیاد است.

جدا از بحث مقالات و اخبار خبرگزاری ها، زمینه دیگری که چنین برنامه های هوش مصنوعی به آن ورود داشته ند، مواردی است که اطلاعات عددی و آمار و چارتها به قدری زیاد و پیچیده هستند که مردم عادی توان تحلیل آنها و استخراج نتایج لازم را ندارند. برای چنین کاربردهایی شرکت Narrative Science برنامه ای به نام Quill را عرضه کرده که چنین اطلاعات عددی را به عنوان ورودی میگیرد و از آن گزارش های متنی قابل خواندن به زبان انگلیسی تهیه میکند. این برنامه بصورت مجانی برای تحلیل گزارش های آماری بدست آمده از سایت Google Analytics که آمار جستجوها و مراجعین به وبسایت ها را ارائه میکند، در دسترس است.

شاید تا بحال در بعضی سایتهای تحلیل بازار سهام گزارش هایی با چنان جزئیات بالایی را دیده باشید که انسان را به تفکر فرو میبرد که نویسنده آن چقدر باید وسعت اطلاعات و دید و فراست داشته باشد تا بتواند چنین گزارش کاملی را تهیه کند. واقعیت این است که در دنیای امروز این گزارش ها را همان روبوتها تهیه میکنند و نتیجه متن تولید شده آنها به کیفیت متن نوشته شده توسط آدمها است و قابل تشخیص نیست. برنامه Quill میتواند گزارش های جداگانه ای را برای سهامداران و مشتریان یک شرکت و همچنین مدیران شرکت تهیه کند که طبعا محتوای آنها متناسب با مخاطب تنظیم شده است.

اگر به این مبحث علاقه مند هستید، میتوانید اطلاعات بیشتر را در این لینک و همچنین این لینک بیابید.