باسمه تعالی

سیارک دنباله دار C2012/S1 درسپتامبر 2012 توسط دو نفر روسی با استفاده از اطلاعات گرفته شده از مرکز International Scientific Optical Network  کشف شد و از اینرو بعدا به نام ISON معروف شد. حدس های اولیه این بود که این سیارک که قطری چند صد متری بیشتر نداشت، تا بحال به دور خورشید نگشته است و بنابراین ممکن است نور دنباله آن بیشتر از دیگر دنباله دارها باشد. از اینرو که این سیارک پس از چرخیدن به دور خورشید، از بالای قطب شمال زمین عبور میکند، بعضی ها امید داشتند که در شب و یا حتی در روز نورافشانی زیبای آن را تماشا کنند. اما ماجرا آنجور که بعضی ها انتظار داشتند پیش نرفت.

سایت ناسا مسیر پیش بینی شده این سیارک را چنین برآورد کرده بود که زاویه حرکت آن نسبت به صفحه زمین و خورشید حدود 30 درجه است و پس از چرخش دور خورشید در اواخر دسامبر و اوایل ژانویه از حدود 6 میلیون کیلومتری بالای سر زمین میگذرد.

-

Ison_path

 

در روز 28 نوامبر این سیارک به نزدیکترین فاصله خود به خورشید یعنی حدود یک میلیون کیلومتری آن رسید و در اثر گرمای خورشید، بخش اعظم آن به غبار تبدیل شد. پس از آن معلوم شد که حداقل از نورافشانی آن دیگر خبری نخواهد بود.

این مطلب برای بعضی ها ایجاد نگرانی کرده و احتمال میدهند که بخش هایی از این سیارک به زمین اصابت کند. حتی شایعاتی پخش شده که غبارهای آن حاوی HCN است که میتواند جو زمین را مسموم کند. البته تا چند روز دیگر صحت یا عدم صحت این ادعاها برای همه کاملا روشن خواهد شد. اما شخصا چنین خطرهایی را جدی نمی یابم. اولا مسیر باقیمانده های این سیارک از 6 میلیون کیلومتری بالای قطب شمال میگذرد که این فاصله تقریبا  16 برابر فاصله زمین تا ماه است. دوما بعید است تکه هایی بزرگی از این سیارک بجا مانده باشد که خطری جدی برای کره زمین محسوب شود. سوما این سیارک حتی قبل از اینکه متلاشی شود آنقدر بزرگ نبود که به مقداری مواد سمی داشته باشد که بتواند جو زمین را آلوده کنند.

انشاءالله در نوشته بعدی درباره خطرات احتمالی شهابسنگها و اینکه آیا راهی برای مقابله با آن وجود دارد، بحث خواهم کرد.